هوش مصنوعی: هستی همان حقیقت است، ای سنایی، که در نگاه عقل مانند روشنایی می‌تابد.

هوش مصنوعی: این کار تو باعث جلب توجه و قبول همگان شده است، اما این تنها به خاطر خداوند است و نه به خاطر خودت.

هوش مصنوعی: من به سمت تو می‌آیم چون می‌دانم که خودت نزد من نخواهی آمد.

هوش مصنوعی: اما چه کنم که نمی‌دانم چطور بیایم وقتی که خبری از تو ندارم و نمی‌دانم کجایی.

هوش مصنوعی: من از این که شعری را به تو می‌فرستم، عذرخواهی می‌کنم ای سنایی.

هوش مصنوعی: هر کس که به بصره خرما بیاورد، بر نادانی خود شهادت می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی که تو به اینجا آمده‌ای، نرود از نزد ما. تو برای ما مانند دو چشم هستی که به تو نگاه می‌کنیم.