هوش مصنوعی: هندی‌زنی مانند پری مرا مجذوب کرد، به‌طوری که از دل و عقل خود بی‌قرار شدم.

هوش مصنوعی: خوشرویی و لطافت مانند شاخک‌های گل نرگس در باغ است، با این حال، باید توجه داشت که زندگی هم شب و هم روز در حال گذر است و بهتر است به آنچه در اطرافمان می‌گذرد دقت کنیم.

هوش مصنوعی: گرما و رطوبت در طبیعت شکر سبب هلاکت اوست. من تمام شوق و رطوبت هستم و مانند شکر در تنگی قرار دارم.

هوش مصنوعی: اگر در طبیعت انسان گرمی و رطوبت افزوده شود، حال او به گونه‌ای خواهد بود که مانند شکر و شراب، هم شیرین و لطیف خواهد بود، با گرمی و تری خاص خود.

هوش مصنوعی: من به دنبال زیبایی و جذابیتی هستم که هیچ زینتی نداشته باشد و مانند صدف، خاموش و بی‌صدا باشد.

هوش مصنوعی: وقتی که به دلش گوش می‌دهی، آن گوهر زیبا را می‌شنوی و وقتی که به لبانش نگاه می‌کنی، زیبایی چهره‌اش را می‌بینی.

هوش مصنوعی: سایه‌های موی او به مانند توده‌ای از گل‌هاست که صدها هزار دل را تحت تأثیر قرار می‌دهد و زیبایی آن هم با نرمی و هم با زبری‌اش دل‌ها را دچار شگفتی می‌کند.

هوش مصنوعی: دو زن سیاه‌پوش در برابر دو شاهزاده رومی قرار دارند، مانند دو نرگس که در کنار دو گلبرگ زیبا قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: شخصی قد و قامت خود را به درخت سروی تشبیه کرده که در آفتاب شکوفه می‌دهد و زیبایی‌اش از سر تا ریشه نمایان است. این تصویر به زیبایی و شکوه او اشاره دارد.

هوش مصنوعی: بر روی آن چهره‌ای که مانند خورشید می‌درخشد، روسری‌ای مانند ستاره‌های سحر درخشان است که بر بالای سر خورشید قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: زلف‌های او مانند تاجی است که بر روی صورتش مانند عاج قرار گرفته است. او از زیبایی و ظرافت خود بی‌خبر است و نمی‌داند با این زیبایی چه باید بکند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که به زیبایی و جذابیت خود مغرور شده و از آینده نگران نیست. نه به خاطر شادی و خوشحالی، و نه به خاطر اندوه و غم، بلکه او از زیبایی‌اش غافل است.

هوش مصنوعی: چشم و دل مانند یک شکارچی با دقت به بازار می‌نگرند، در حالی که در آنجا پرنده‌ای زیبا و خاص در حال حرکت است.

هوش مصنوعی: گاهی با خنده‌اش دل‌ها را شاد می‌کند و گاهی با ناز و کرشمه‌اش دل‌ها را می‌رباید؛ همان بهاری که شنیده است در این ناز و عشوه‌ها چه تاثیری دارد.

هوش مصنوعی: او با نگاهی تمسخرآمیز به من می‌زند و بعد به سرعت می‌رود. من نیز در پی او می‌دوم و در حالی که دلbroken و غمگین هستم، اشک‌هایم جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: من به او می‌گویم که اگر از غم من خبر داری، می‌توانی نقره‌ام را بگیری و برایم چیزی بخر، ولی اگر نه، بهتر است که دوری کنی.

هوش مصنوعی: می‌گویم که تو برای من ارزش و قیمتی نداری، او هم در جواب می‌گوید که آیا تو خودت ناتوانی و قادر به صحبت نیستی؟ پس چرا شعری نمی‌گویی و این احساسات را بیان نمی‌کنی؟

هوش مصنوعی: برو پیش خواجه ابراهیم تا او به تو لطف کند و تو از خواجه چیزی به دست بیاوری.

هوش مصنوعی: آدمی که به قدری بزرگ و باارزش است که اگر جهانی همه آنچه در آن است را به او بدهند، دریغی از او نیست و این قدرت برتر او را از هرگونه خطر و آسیب محفوظ می‌دارد.

هوش مصنوعی: کسی که نه به وسیله تقدیر زندگی می‌کند و نه از عناصر طبیعی بهره‌ای دارد، هیچ پسر دیگری در این دنیا به اندازه او بخشنده و هنرمند نیست.

هوش مصنوعی: موجودات جنی از شرم و حیا به شدت پنهان شده‌اند، چرا که هیچ‌کس مانند تو را نه از خود و نه از دیگر انسان‌ها دیده‌اند.

هوش مصنوعی: من به لطف و بخشش او وابسته‌ام، مانند انسانی که در خدمت اوست و حتی موجودات غیر از انسان نیز در این خدمت همراه من‌اند. من از فیض و سخاوت او بهره‌مندم و هم در دریا و هم در خشکی، تحت حمایت او هستم.

هوش مصنوعی: او در فکر و عمل خود، ویژگی‌هایی چون بخشش و دانش الهی دارد و در وجودش، قوت و عدالت موج می‌زند.

هوش مصنوعی: زمانی که به عنوان کشاورز درخت می‌کارید، صد گنج از دنیا به دست می‌آورید؛ و وقتی که حرف می‌زنید، انگار صد دریا از خرد و دانش را به اشتراک می‌گذارید.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر می‌گوید که نه درخت و نه ماه و نه گوهر را نمی‌خواند، زیرا از نظر زیبایی، هیچ‌کدام به پای چهره و زیبایی او نمی‌رسند.

هوش مصنوعی: هر سال درخت بار می‌دهد، اما تو به تنهایی نمی‌توانی در هر مجلس و هر روز میوه‌اش را بچینی.

هوش مصنوعی: اگر ماه از خورشید کم شود و از روی تو نیز مانند خورشید نقصان پیدا کند، چرا باید بگویم که ماهی هست؟

هوش مصنوعی: اگرچه خانه‌ای پر از جواهر باشد، اما روشنی و روشنایی عالم از تو ناشی می‌شود؛ بنابراین، جای هیچ کدام از این جواهرات نیست.

هوش مصنوعی: مردی با اراده و قوی که تلاش می‌کند تا به خود کمک کند، باید از بخشش و توانمندی‌های خود بهره‌برداری کند.

هوش مصنوعی: ارغوان رنگی دارد، اما هر جا که بروی، مانند زعفران، غم و اندوه دنیا را برطرف کن.

هوش مصنوعی: آسمان بزرگی و بزرگ‌منشی از اراده و دل پاک است و برتر از دانش، خرد و سعادت در زندگی است.

هوش مصنوعی: اگر خشم تو چون آتش بر درد و رنج دشمن بتابد، او را می‌سوزاند. پس حتی اگر در بهشت هم زندگی کنی، چه دلیلی دارد که در قهر و خشم بر دشمن خود مانند کسی باشید که با خمار و مستی می‌گذرانید؟

هوش مصنوعی: ای کسی که همچون چرخ زمان می‌گردی و در دل خود شخصیت والایی داری، و مانند خورشید فیض‌رسانی و در دستانت جاذبه‌ای خاص وجود دارد.

هوش مصنوعی: از این ارتفاع به سوی باغ که نگاه کنی، غم و شادی هر دو در تو جمع می‌شوند، گویی که به اندازه‌ای از این احساسات را تجربه می‌کنی.

هوش مصنوعی: از بخشش‌های او، طبیعت جبری به وجود آمده و در پی این جبر، اندیشه‌ی اختیاری باطل گشته است.

هوش مصنوعی: ای کسی که مانند باد به خاطر لطافت علمت بر جهان می‌وزی و همانند ابر، به خاطر سخاوتت، در زمین بخشش می‌کنی.

هوش مصنوعی: پدرت از همه سربازان شاه بخشنده‌تر بود و تو همیشه در حال تلاش و کوشش به یادگیری و تربیت پدرانه هستی.

هوش مصنوعی: به خاطر تو، سنت پدر در زندگی ادامه دارد. این نشان می‌دهد که پسران باید در هر شرایطی مانند پدران خود عمل کنند.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به درگاه تو تلاش می‌کنم تا از روی محبت، مانند شاعری که در مقابل چشمان پر احترام توست، مورد توجه قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: من فقط به دنبال کمال و حقیقت هستم و نیازی به ثروت و طلا ندارم، زیرا هیچ یک از این دو نمی‌تواند مرا به هدفم برساند.

هوش مصنوعی: اگر تو مرا به عنوان یک گدا بخوانی، من هم از تو چیزی نخواهم گرفت، حتی اگر تو دارای گنج و ثروت زیادی باشی.

هوش مصنوعی: این بیت به بیان این نکته می‌پردازد که کسی که در خواسته‌هایش نیازمند و فقیر است، نمی‌تواند به سادگی از دیگران درخواست کمک کند. او به نوعی حس برهنگی و بی‌پناهی را احساس می‌کند که نمی‌تواند خود را از آن آزاد کند. در نتیجه، این فرد احساس می‌کند که به خاطر نیازش، در موقعیتی vulnerable قرار دارد و نمی‌تواند از دیگران پوشش یا کمکی بگیرد.

هوش مصنوعی: من به او گفتم که می‌دانم، از آنچه می‌گوید، شیرینی و زیبایی در کلامش وجود دارد و به خاطر لذت‌بخش بودنش، به شکرش می‌ارزد.

هوش مصنوعی: تمام خوبی‌ها و تلاش‌ها و اندیشه‌های پاک، در وجود تو نمایان است. تو ستوده شده‌ای و من در جای دیگری قرار دارم.

هوش مصنوعی: من به خاطر درخواست وصالت از درگاه تو هرگز نمی‌لنگم و اگر تو از من روی برگردانی، نامهربانی نکن.

هوش مصنوعی: من از کورها می‌خواهم که بینش را مانند سرمه‌ای به من دهند و از هیزم‌ها می‌جویم دارویی برای درمان غریزی خود.

هوش مصنوعی: سپاس گزارم که تو را پیدا کردم، ای دریای سخاوت؛ از تو برای من پیوندی است به شعرها که با واژه‌های زیبا و دلنشین بیان می‌شوند.

هوش مصنوعی: به جای گذاشتن یک اثر نیک و ماندگار در جهان، اهمیت زیادی دارد. زندگی در این دنیا زیبا است و افراد خوب می‌توانند تأثیرات مثبتی بر آن بگذارند.

هوش مصنوعی: بهتر است که برتری و شرافت را در کنار زیبایی و خوبی واقعی دانست. گاهی یک چیز یا شخص از نظر ظاهری و رفتاری ممکن است بسیار جذاب باشد، اما ارزش‌های حقیقی بیشتر از این ظواهر است.

هوش مصنوعی: تا چه زمانی می‌خواهی زنده بمانی، وقتی که تو هر سال از طریق روزها و ماه‌ها، روزهای نوروز و رجب را می‌شماری؟

هوش مصنوعی: باشد که هر شاخه‌ات در باغ بقا ثمربخش و پرثمر باشد، چراکه در باغ نعمت، درختان به خوبی و طبق قانون رویش می‌کنند.