هوش مصنوعی: چقدر تو بزرگ و بی‌نظیری که هیچ مشابهی نداری و ما از درک عظمتت دور هستیم.

هوش مصنوعی: از توهماتی که از عقل و خرد سرچشمه می‌گیرند دوری کن. همچنین از رای (نظر)هایی که ناشی از خواسته‌های نفسانی و هوای نفس هستند نیز پرهیز کن. در نتیجه، از دید آن نظرات و رای‌ها دور باش.

هوش مصنوعی: دل به خاطر تو ناراحت و پشیمان است، زیرا که تو از رازها و ناگفته‌ها باخبر هستی. هر جا که تو را جستجو کنم، تو با علم و دانشت آنجا هستی.

هوش مصنوعی: هر چیزی که نفس‌ها بدانند، تو هم آن را می‌دانی؛ و هر چیزی که ارواح بدانند، تو نیز به خوبی از آن آگاهی.

هوش مصنوعی: هر کاری که سخت و دشوار می‌شود، سراغ تو می‌آید تا آسان شود و هر مشکلی که پیچیده و گره‌خورده باشد، تو هستی که آن را باز می‌کنی.

هوش مصنوعی: هرچه به عنوان اسرار در وجود هر انسان وجود دارد، تو می‌توانی آن را در قالب این اجسام ببینی و درک کنی.

هوش مصنوعی: همه چیز در این دنیا از بین رفتنی است، اما ملک و سلطنت جاودانه نیست. مردم می‌توانند آن را از بین ببرند و تنها تو هستی که هرگز از بین نمی‌روی.

هوش مصنوعی: خدایا، اگر تو مرا نادیده بگیری و نبخشی، آیا می‌توانی در این زمانه پر از ظلم و ستم، کسی را ببخشی؟

هوش مصنوعی: اگر چراغی خاموش شود، تو می‌توانی آن را روشن کنی و اگر نوری کم شود، تو می‌توانی آن را دوباره بیشتر کنی.

هوش مصنوعی: روشنی و درخشش تو همچون ستارگان در این ایوان زیبا است و نور تو همچون ماه در این آسمان زیادی درخشان است.

هوش مصنوعی: در این دنیا، تو با حکمت، چیزهای تازه و نو را خلق می‌کنی و ستاره‌ها را در آسمان به قدرت و اراده‌یت مرتب می‌کنی.

هوش مصنوعی: هیولا را به حکم اجزا و ویژگی‌هایش شکل داده‌ای، و در این میان، برخی چیزها پایین‌تر و برخی دیگر بالاتر از آن قرار دارند.

هوش مصنوعی: تو باید به آسمان زیبایی ببخشی همان‌طور که تخت جمشید به زمین زیبایی داده است و همچون تاج نوشروان، زمین‌ها را زینت ببخشی.

هوش مصنوعی: اگر از خار و تلخی‌ها خدمتگزاری طلب کنی، تو می‌توانی از دل آن‌ها گل زیبایی بیرون بیاوری. و اگر کارگری در دریاست، تو همچنین می‌توانی به عمق وجودش نفوذ کنی.

هوش مصنوعی: ای خداوند، تو آن شخصیت زنده و با نشاطی هستی که از الهام‌های دیگران دوری می‌کنی و از خود، برترین خود را نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: ای فرمانروای جهان، تو که شایسته پرستش هستی. ای خداوندی که می‌توانی خودت را بستا و ستایش کنی.

هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای را به کسی بدهی، به او سلطنت و قدرت می‌دهی، و اگر بگویی که یک پشه را بگیرد، به او ثروت و دارایی‌اش را می‌دهی.

هوش مصنوعی: تحمل و صبر تو نتیجه ارادهٔ قوی و فرمانی است که در تو نهفته است؛ تو به خاطر این توانایی و استعدادت به ستاره‌ای درخشان تبدیل شده‌ای.

هوش مصنوعی: ما به امید عدل تو زندگی می‌کنیم و از فضلت خوشحالیم؛ چون در پایان، انتظار جزای خوبی از تو داریم.

هوش مصنوعی: هر عدلی که انجام می‌گرفتی، ناشی از انصاف تو بوده و هر ثروتی که بخشیده‌ای، از خزانه‌ات سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: صبوری و بردباری باعث می‌شود که از جمعی که به ما بدی می‌کنند، آثار منفی زیادی به وجود نیاید. در نهایت، آنچه از دشمنان برمی‌خیزد، فقط سروصدا و هیاهو است و نمی‌تواند تأثیر عمیق یا دائمی بگذارد.

هوش مصنوعی: دوستانت او را در آتش انداختند، ولی هیچ‌کدام از بزرگواری و زیبایی‌اش درک نکردند و نفهمیدند که چقدر او با فضیلت است و چقدر برتری دارد.

هوش مصنوعی: بسیاری از انسان‌ها به خاطر نقص‌ها و ضعف‌هایشان خود را پنهان کرده‌اند و در دنیای اطراف، حسادت در میان آنها به وفور دیده می‌شود، اما تو در جای خود باقی مانده‌ای.

هوش مصنوعی: ظالم مدام به ظلم و ستم خود ادامه می‌دهد و بر هر کس که بخواهد، ظلم می‌کند. وقتی که ظلم او به حد زیادی رسید، در نهایت جانش را خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: در عالم، فرماندهان بزرگ و قدرتمند از نظر تعداد کافی نبودند، به همین دلیل تو، پادشاه بزرگ، سرزمینی را که به خاک سیاه رفته بود، دوباره زنده کردی.

هوش مصنوعی: خالق خورشید و ماه و ستاره‌های درخشان، در دل خود گوگرد سرخ و شخصیت منحصر به فردی را پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: خدایی که در گذشته همیشه مهربان و بخشنده بوده است، بینا و پرفیض است و نیکی‌هایش دنیای ما را پر می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر بندهٔ تو از فرمان تو پیروی کند، به این معناست که او به بی‌نیازی تو پی برده است. و اگر او نافرمانی کند، تو با توجه به عذر او، او را می‌بخشی.

هوش مصنوعی: یک نفر در پیله‌ای بزرگ، از کعبه چیزهای زیادی آورد، اما یکی از کرکس‌ها هم در گردن توست که علامت پیوندی است.

هوش مصنوعی: اگر تو انسان بزرگی هستی و می‌خواهی به اوج برسیدی، باید از خودخواهی و غرور گام برداری و درنگی هرچند کوتاه داشته باشی. به آسمان‌ها نگاه کن و احساس عظمت کن، چرا که تو از نیرویی برتر برخاسته‌ای.

هوش مصنوعی: در زمستان، دنیا را با پوششی سرد و یکنواخت می‌پوشانی، اما در بهار، با زیبایی‌هایی زنده و رنگارنگ آن را زینت می‌دهی، همچون باغ‌های بهشتی.

هوش مصنوعی: از ابر سیاه بارانی به هر جایی می‌بارد و این باران مانند مرواریدی است که در باغ و باغچه‌ها نمایان می‌شود و لاله‌های قرمز را زیباتر می‌کند.

هوش مصنوعی: ای کاش خدایا همیشه طبع من نرم و تر باشد، مثل کسی که در ناراحتی و اضطراب به سر می‌برد و از نعمت‌های فراوان برخوردار است.

هوش مصنوعی: به برکت و فضیلت تو، کوه‌ها همانند عرش بلقیس خواهند شد و به سبب حکمت تو، باغ‌ها چنان خواهند شد که جان می‌بخشند.

هوش مصنوعی: آیا چشمی هست که همواره در جستجوی زیبایی تو باشد؟ آیا دستی وجود دارد که روز و شب در تلاش برای رسیدن به تو باشد؟

هوش مصنوعی: اگر بر سر کسی ضربه یا آسیبی وارد شود، مردم به اشتباه فکر می‌کنند که او از خاندان جرجیس (پیامبر) است. و اگر او به چهره و وضعیتی برود که شبیه زکریا (پیامبر) شود، باز هم همین تصور به ذهن‌ها می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر تو را به زندان ببرند، بر این باور نباش که تو راستگو هستی و اگر از مردم دورت کنند، فکر نکن که تنها مانده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر در آرامش و راحتی قرار بگیری، گمان نکن که همیشه این طور خواهد بود؛ و اگر به تو نسبت‌های نادرست بدهند، دانسته بگذار که مثل مسیحایی هستی که می‌تواند بر سختی‌ها فائق آید.

هوش مصنوعی: به دنیا نگاه کن و ببین که تا زمانی که دلت را به آن گره نزنی، هیچ اشکالی ندارد. اگر مردی، نباید دامن خود را به دنیا بچسبانی.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به نوعی از فداکاری و تقدیم کردن خود به عمق و بلندی مقام‌های بزرگ اشاره دارد. او می‌گوید که با تمام وجود، نشانه‌ها و آثار خود را به درگاه کسی که برتری و شأنی بالا دارد، تقدیم می‌کند. این عمل باعث می‌شود که همگان از اشتباهات و پشیمانی‌های ناشی از قضاوت‌های نادرست در زندگی، درس بگیرند. در واقع، شاعر به ارزش سوگواری و شناخت مقام‌های والای انسانی می‌پردازد و به اهمیت درک عمیق‌تر از زندگی اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که از دنیا و مسائل آن دست بکشد، ای دوست، هرگز نمی‌تواند بفهمد که چه چیزهایی از او دور شده و چه برکاتی از او خارج شده است.

هوش مصنوعی: بدن خود را قوی و نیرومند کن و به مانند مردان رفتار کن. وگرنه، دوری از سختی‌های زندگی تو را به زحمت خواهد انداخت.

هوش مصنوعی: هرگز در شب چراغی برای یزدان نفروختی، اما هر روز را می‌بینم که در پرتو عشق و محبت روشن است.

هوش مصنوعی: در بین افراد انسانی، کی به دنبال روزی می‌گردد، زمانی که نقد و بررسی افراد شجاع و نیک‌سرشت آغاز شود؟

هوش مصنوعی: اگر از مردم می‌ترسی و نمی‌خواهی با نالایقان در ارتباط باشی، از خار و علف نیز نترس. هرگز به خاطر طمع شیرینی‌ها، از مواجهه بپرهیز.

هوش مصنوعی: در زندگی، اگر خواهان روشنایی و زیبایی همچون ماه و خورشید هستی، نباید از مرگ بترسی، حتی اگر آهن هم بخوری، باز هم ناچار به مرگ خواهی رسید.

هوش مصنوعی: اگر از مرگ خود می‌ترسی، باید دنبال آب حیات بگردی؛ زیرا با آمدن به نزد ما، می‌توانی از مرگ در امان بمانی.

هوش مصنوعی: اگر به سبک خضر(ع) به جستجو بپردازی، نشان من را به دست خواهی آورد. مانند اسکندر که در شب و روز به سفر و ماجراجویی می‌پرداخت، اگر جستجوی خود را ادامه دهی، به آنچه می‌خواهی خواهی رسید.

هوش مصنوعی: ای راوی، شعر من را ببر و در شهرها بخوان. سزاوار است اگر زمانی دیرتر این کار را انجام دهی، که همگان آن را بشنوند، از کوچک و بزرگ.

هوش مصنوعی: این آسمان هرگز از زمین و کشت خود بی‌نیاز نمی‌شود، تو هم باید از خواندن و شناخت توحید غافل نشوی؛ شاید اگر غافل شوی، از هدایت و رشد باز بمانی.

هوش مصنوعی: خدای بزرگ، ای فرمانروای جهان، سنایی را بیامرز که در اشعارش این یگانگی تو را به روشنی بیان کرده است.