هوش مصنوعی: ای جهان، تو جهانی و نازا و زیبا، اما چه مدت قرار است در این بیابان بمانم؟ عجب که در این بیابان، بیدادهایی را مشاهده می‌کنم که از تو نمایان است.

هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی همچنان از یک ظرف به دیگران بدهی و در عوض یک کیسه عسل با تلخی زهر و زحمت خار و خرما دریافت کنی؟

هوش مصنوعی: صورت دل من در هر محفل و جمعی همچنان می‌خراشد و آزار می‌بیند، چه در جمع انسان‌های عاقل و چه در جمع مجانین، و در این بین من بنده و تو مولا هستی.

هوش مصنوعی: تا چه زمانی باید مردم، چه زن و مرد، بزرگ و کوچک، عالم و دیوانه، از رحمت و بخشش تو اشک بریزند؟

هوش مصنوعی: کودکی هنوز به رشد کامل نرسیده و درخت را در باغ به خوبی نپرورده، تو به سرعت با تیشه‌ات او را از زمین می‌کنی.

هوش مصنوعی: گل تازه‌ای که هنوز لبخند بر چهره دارد، از باغ جهان می‌آید. اما تو که مانند یغماگران ترک هستی، او را مورد غارت قرار می‌دهی.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم ببینم که خانواده‌ای به خاطر تو دچار مشکل و بدبختی شده باشد، نه در شرق، نه در غرب، نه در مکان‌های دور و نزدیک.

هوش مصنوعی: در هر قدمی که بر می‌داری، گنجینه‌ای پنهان وجود دارد، مانند جواهرات با ارزش و مرواریدهای درخشان.

هوش مصنوعی: مرگ مهر سکوت را بر لب‌های همه می‌نهد و از طرفی زیبایی صحبت‌های دلنشین و خوش‌آوای پرندگان را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: بسیاری از افرادی که لباس‌های زیبا و فاخر می‌پوشند، ممکن است بر اثر دلشکستگی و ناکامی، دل‌هایشان به شدت آزرده شده و در نهایت در زیر خاک آرام بگیرند.

هوش مصنوعی: همه با سینه‌هایی درخشان و چهره‌های زیبا، با چهره‌ای خوشایند و ظاهری دلکش حاضرند.

هوش مصنوعی: افراد خردمند و زیرک، که درک و فهم عمیقی از مسائل دارند و به حکمت علاقه‌مند هستند، به کمک دانش و آگاهی خود می‌توانند معرفت و فرهنگ را پرورش دهند.

هوش مصنوعی: آنگاه که دانشمندان و پزشکان نگاهی به سرنوشت ملت‌ها می‌اندازند، مانند کسانی که صرف و نحو و منطق را در کلاس‌های آموزشی یاد می‌گیرند، به بررسی اوضاع جهان می‌پردازند.

هوش مصنوعی: همه افراد در طول زندگی‌شان حساب عمرشان را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که تمام آرزوها و امیدهای تازه و نوپایی که داشتند، به مرور زمان از بین رفته و به پایشان افتاده است.

هوش مصنوعی: همه از شراب دنیوی مست و شاداب هستند و در روز حساب، هر کس بر اساس تلاش‌ها و اعمال خود پاداش خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر از قدرت و توانمندی شیران و فیل‌ها در مقابل مورچه‌ها و مارها صحبت می‌کند. او به این نکته اشاره می‌کند که با وجود اینکه شیرها و فیل‌ها قوی و توانمند هستند، اما در برابر حمله‌های کوچک و ضعیف مورچه‌ها و مارها، نمی‌توانند کاری از پیش ببرند. به نوعی، این بیت به تضاد و عدم تناسب قدرت‌های بزرگ و کوچک در مواجهه با یکدیگر اشاره دارد.

هوش مصنوعی: افراد داغدیده و نگران، در زیر خاک آرام خواهند گرفت و تمام دغدغه‌هایشان از بین می‌رود. مرگ، نهایی و اجتناب‌ناپذیر است و همه، به یکباره و به تنهایی، ناچار از تجربه آن خواهند شد.

هوش مصنوعی: شما صدایی دلنشین و زیبا از پرنده‌ای الهی به راه انداختید، که همچون گل سوسن در باغی سرشار از زیبایی، با زبان‌های گوناگون سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: به محبت و ارتباط او، نور شمع ما روشن است و به خاطر اشتیاق به گفتگو با او، چشمان ما توانایی دیدن زیبایی‌ها را دارند.

هوش مصنوعی: در زندگی، برای رسیدن به موفقیت و فضیلت، باید به ویژگی‌های مثبت مانند علم، بزرگواری، بخشش، شکیبایی، شهرت و موفقیت توجه داشته باشیم. همچنین ایمان، زهد، اطاعت و تقوی نیز از عوامل مهم در این مسیر به شمار می‌روند.

هوش مصنوعی: هرگز کسی نمی‌تواند برای او همسری هم‌سطح و همشأن بیابد، چرا که او در این دوران، یکتاست و در کیهان هم همتایی ندارد.

هوش مصنوعی: همه نوشته‌های او زیبا و پر از توصیف گل یاس است و تمام اشعارش دلنشین و در ستایش خانواده پیامبر است.

هوش مصنوعی: هیچ باغبانی نمی‌تواند گلی به خوشبویی او پیدا کند و هیچ گلی در گلستان نثر نمی‌تواند به زیبایی صدای او باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که زمان خداحافظی با دنیا فرا برسد، از این مسیر پرمشقت به سرای خوشی و آرامش می‌روم.

هوش مصنوعی: ندای ناگفته‌ای از جهان غیب به او رسید، ندا می‌زد که ای طاووس باغ بهشت، ای پرنده‌ای که در آسمان‌های بهشت پرواز می‌کنی.

هوش مصنوعی: تو باید مانند بلبل خوش‌صدا در باغ‌های بهشت باشی، نه اینکه با کلاغ‌ها و پرنده‌های کم‌خودا در دل‌ها بگویی و گله‌گذاری کنی.

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی از انسان یاد می‌کند که باید از زندگی دنیوی و مادی خود رهایی یابد و به سوی کمال و آسمانی حرکت کند. زندگی پست و زودگذر را کنار بگذارد و برای دستیابی به قله‌های بالاتر تلاش کند. در واقع، این پیامی درباره ضرورت ترک زندگی مادی و توجه به عالم معنا و ارزش‌های والاتر است.

هوش مصنوعی: طلسم جسم از هم پاشید و جان او با آرامش از این دنیا به منزلگاه ابدی‌اش رفت، چرا که همانند میهمانی در سرای سلام و آرامش جای گرفت.

هوش مصنوعی: نویسنده با قلم خود تاریخ وفات او را ثبت کرده و گفته است که در بهشت، صدایی ویژه و جایگاه او در سایه درخت طوبی قرار دارد.