هوش مصنوعی: تا زمانی که به موهای بلند و نرم او توجه دارم، از بی‌نظمی و دشواری‌های روزگار چرا باید غمگین باشم؟

هوش مصنوعی: در شب‌های دوری و احساس درد ناشی از جدایی، با وجود تمام غم‌ها و سختی‌ها، شکرگزارم که همه خوشی‌ها و لذت‌ها برای من مهیا است.

هوش مصنوعی: امروز دلم پر از درد و غم است و نمی‌دانم چرا باید برای روزی که هنوز نیامده، این‌قدر نگران باشم.

هوش مصنوعی: من دیده‌ام که کسی به wealth و ثروت نیازی ندارد، به حدی که می‌توانم کل جهان را به یک مور کوچک قناعت دهم.

هوش مصنوعی: من هرگز قناعت و زندگی ساده‌ام را از دست نمی‌دهم. حتی اگر از ثروت سلیمان هم بهره‌مند شوم، باز هم به آن نیاز ندارم و چیزی نمی‌خواهم که کم داشته باشم.

هوش مصنوعی: چشم امید من به مولای خودم است، وگرنه در خدمتگذاري به او، عیبی نمی‌بینم که بخواهم از سلطنت جم احساس خجالت کنم.

هوش مصنوعی: درد و جراحتی که از نگاه زیبای محبوبم به من می‌رسد، باعث می‌شود که هیچ‌کس دیگری را نداشته باشم که بتواند به من تسلی و آرامش دهد.