هوش مصنوعی: تو مرا از قفس آزاد کردی و به من گفتی برو که آزاد هستی، اما اکنون چگونه می‌توانی دوباره مرا در دام یک شکارچی دیگر گرفتار کنی؟

هوش مصنوعی: برای من داشتن آرامش در قید و بند بهتر از این است که چشمم به آزادی دیگری بیفتد.

هوش مصنوعی: با تمام تلاشم، مانند من کسی نتوانسته است این‌گونه به زلف تو وابسته شود. وگرنه از کوچه تو چنین بادی نمی‌گذشت.

هوش مصنوعی: دیشب نام دانه خال تو بر زبانم آمد و امروز دیگر از دل پرنده‌ام صدای تازه‌ای نمی‌شنوم.

هوش مصنوعی: نگاه کن به چشمان من و خودت را از دست افراد غریبه بیرون بکش. زندگی‌ات را به دست کسی دیگر نده که تو را به هلاکت می‌رساند.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این احساس است که وفاداری و محبت حقیقی، پس از مرگ کوهکن (شخصی پرشور و احساسی) در دل شیرین (عشق) باقی نمی‌ماند و او دیگر به عشق‌بازی‌های فرهاد (شخصی دیگر) تمایل پیدا نخواهد کرد. در واقع، پس از از دست دادن یک عشق واقعی، بازگشت به روابط سطحی یا جدید غیرممکن به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: سکوت کن، زیرا این ادب را به تو یاد داده‌اند. به دنبال زبان خود نباش، چون این مقام از آداب یک استاد دیگر است.