هوش مصنوعی: نفس به تنگی در گلو مانده و نمی‌تواند به راحتی رد شود. پرنده‌ای که در قفس گیر کرده، نمی‌دانم چه زمانی آزاد خواهد شد. ای خدا، کی این حال و روز تغییر خواهد کرد؟

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند پرنده‌ای افسانه‌ای به دنبال آب بی‌نشانی برود، هرگز نمی‌تواند همراه و هم‌صحبت کسانی شود که به دنبال خواسته‌های دنیاست.

هوش مصنوعی: شخصی وجود دارد که همچون خورشید در آسمان جای دارد و محبت او به هر چیز، حتی به خار و گیاهان، گرم و صمیمی است. این فرد نمی‌تواند روزی از این صمیمیت دور شود.

هوش مصنوعی: دل همچنان در انتظار حرفی تلخ از لبان توست، چرا که شیرینی دهانت به اندازه مگسی است که انتظارش را می‌کشد.

هوش مصنوعی: در بیابان، از قافله پرت افتاده و خسته است، ولی اضطرابش کمتر از صدای جرس در گلاب‌ها نیست و نمی‌داند کی به مقصد می‌رسد.

هوش مصنوعی: عمر من در تماشای زلف تو به پایان رسید و من مانند دزدی که در شب از ترس نگهبانان در امان است، منتظرم که کی این لحظه پایان می‌یابد.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم احساسات و صبر خود را در برابر زیبایی تو تحمل کنم. این وضعیت تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: ما در انتظاریم که از حرمت دور نشده‌ایم، ای کعبه‌ای که سرنوشت ما به تو وابسته است. کی می‌توانیم به دور تو بگردیم و به خاک تو دسترسی پیدا کنیم؟

هوش مصنوعی: برای رسیدن به مقصود دل، باید بر گردونه زندگی سوار شوی و به سوی هدف حرکت کنی، اما با این حال، چه زمانی می‌توان به این هدف دست یافت؟