هوش مصنوعی: کسی که در جمع شگفت‌انگیز و دیوانه‌وار مستان خود را کنار بکشد و از آن دوری کند، چه ارزشی دارد که در محفل عارفان و اهل دانش و رازهای عمیق جایگاه پیدا کند؟

هوش مصنوعی: بپا خیز و در این شهر که دل‌ها و ایمان‌ها را می‌دزدند، تو هم اقدام کن. کسی به تو نگفته که بنشینی تا وقتی که tumult و آشوب فروکش کند.

هوش مصنوعی: سعادت جاودانی مانند نوشته‌ای بر تیر چوبی است؛ برای هر دلی که آرام می‌گیرد، بگو که با ناز و دلربایی می‌زند.

هوش مصنوعی: پرنده عشق زمانی که از سلطه فقر باخبر شد، همواره بر سر دلی پاک و راستین نشسته است.

هوش مصنوعی: عشق باید مانند روحی که از بدن خارج می‌شود، از محمود بیرون برود و بر سر طره‌ایاز بنشیند.

هوش مصنوعی: جمال تو در هر سو خودش را نمایان می‌کند، چه در دیر و چه در دروازه حجاز، دلیلش چیست؟

هوش مصنوعی: دیگر درباره‌ی زلف او چیزی نگو، چراکه همین زلف باعث شده دل‌های زیادی در دام بیفتند و از این موضوع، صحبت طولانی خواهد شد.