صامت بروجردی » غزلیات » شمارهٔ ۳۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دلم بهانه رویت زیاد می‌گیرد</p></div>
<div class="m2"><p>به شوق وصل تو فال زیاد می‌گیرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>رخت هر آن چه ز عاشق‌کشی نمی‌داند</p></div>
<div class="m2"><p>ز چشم شوخ سیاه تو یاد می‌گیرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ز روی تجربه مغروری از جهان غلطست</p></div>
<div class="m2"><p>که دهر هر چه به هر کس که داد می‌گیرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>تو شاه کشور حسنی ولی عدالت کن</p></div>
<div class="m2"><p>که شاه مملکت از عدل و داد می‌گیرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>به غیر رخ منما پیش دیده (صامت)</p></div>
<div class="m2"><p>که شعله غمش اندر نهاد می‌گیرد</p></div></div>

شمارهٔ ۳۷

دلم بهانه رویت زیاد می گیرد
به شوق وصل تو فال زیاد می گیرد
رخت هر آن چه ز عاشق کشی نمی داند
ز چشم شوخ سیاه تو یاد می گیرد
ز روی تجربه مغروری از جهان غلطست
که دهر هر چه به هر کس که داد می گیرد
تو شاه کشور حسنی ولی عدالت کن
که شاه مملکت از عدل و داد می گیرد
به غیر رخ منما پیش دیده صامت
که شعله غمش اندر نهاد می گیرد

شمارهٔ ۳۵

شمارهٔ ۳۶

دلم بهانه رویت زیاد می‌گیرد

به شوق وصل تو فال زیاد می‌گیرد

رخت هر آن چه ز عاشق‌کشی نمی‌داند

ز چشم شوخ سیاه تو یاد می‌گیرد

ز روی تجربه مغروری از جهان غلطست

که دهر هر چه به هر کس که داد می‌گیرد

تو شاه کشور حسنی ولی عدالت کن

که شاه مملکت از عدل و داد می‌گیرد

به غیر رخ منما پیش دیده (صامت)

که شعله غمش اندر نهاد می‌گیرد

شمارهٔ ۳۶

اطلاعات