هوش مصنوعی: بهار فرا رسیده و عطر گل‌ها به مشام می‌رسد. مردگان گیاهان دوباره زنده شده‌اند و این حیات به خاطر تأثیر نسیم دلپذیر است.

هوش مصنوعی: شکل و قامت زمین به تازگی به وجود یحیی‌الارض (یا حیات دوباره) دست یافته است، همان‌طور که روح به هر موجودی زندگی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: قمری را در باغ به شاخ سرو نشسته می‌بینیم که به بلبل می‌گوید: "به گلستان آمده‌ام و در این جا اقامت گزیده‌ام."

هوش مصنوعی: بلبل در مکانی زیبا و خوشبو به خواندن شعری درباره‌ی گل‌ها مشغول است و این شعر به وصف ویژگی‌های نیکو و بس عظیم پیامبر محمد(ص) می‌پردازد.

هوش مصنوعی: بهترین و برجسته‌ترین فرزند آدم، پیامبر احمد است که اصول و شیوه‌های انسانی را به انسان‌ها آموخته و به آنان نشان داده است.

هوش مصنوعی: شاه یثرب، که نمایانگر عظمت و شکوه است، به زیبایی و صفای مکان‌های مقدس مانند بطحا و زمزم اشاره می‌کند. این اشعار به ویژگی‌های خاص این مکان‌ها و امکانات آن‌ها اشاره دارد و با ذکر مرو و مشعر از زیبایی و آرامش آن‌ها سخن می‌گوید. در کل می‌توان گفت که شاعر در اینجا از زیبایی و اهمیت این مکان‌ها و نیز از مقامات و ویژگی‌های آنها به تحسین یاد می‌کند.

هوش مصنوعی: جان مکه، دل شاد و با صفای خود را به یاد صفا و مروه و لحظات عمره می‌سپارد؛ این مکان مقدس، حرم و سرزمین امن خداوند است.

هوش مصنوعی: ذات پاک او باعث نازل شدن قرآن کریم بود که به حقایق و معانی عمیق آن بر می‌گردد.

هوش مصنوعی: شرع او در آن زمان به‌طور محکم و استوار بود که در جهان با عبارت بسم الله الرحمن الرحیم به ثبت رسید.

هوش مصنوعی: مرکز اصلی وجود، تنها وجود حقیقی است و وجود او به عنوان مرجعی برای شناخت و پیدا کردن اشیاء، مهم و معتبر است.

هوش مصنوعی: شک و تردید درباره نبوت پیامبر به خاطر واژه "نبی" پیش آمده است، در غیر این صورت مشخص نبود که آیا این موضوع تازه‌ای است یا قدیمی.

هوش مصنوعی: در فضایی که دور هم با خدا هستیم، وجود او بسیار نزدیک و عزیز است، و در کنار دوستان و عزیزان، با صدایی گرم و دلنشین، لحظاتی خوش را سپری می‌کنیم.

هوش مصنوعی: وقتی ندا به رحمت برای همه مخلوقات آغاز شد، صداهای کوبیده شده بر سنگ ذلت ابلیس ملعون نیز به گوش رسید.

هوش مصنوعی: هر کس که می‌خواهد قصه‌ی معراج پیامبر را بشنود، باید توصیف خداوندی را بشنود که او را از آفریدگار حکیم خود به عرش بالا برد.

هوش مصنوعی: موسى، به خاطر عشق و اشتیاقى که به دیدن وجه الهى داشت، از خداوند خواست که او را ببیند و به همین دلیل خداوند به او فرمود که این درخواست را برآورده نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر نه این بود که او به واقعیت شرایط آگاه است، می‌دانست ماجرا به گونه‌ای دیگر است و نمی‌توان از عقل سلیم انتظار داشت که در این وضعیت به درستی فکر کند.

هوش مصنوعی: در واقع، تفاوت چندانی بین احمد و احد وجود ندارد، و این موضوع به یک گفت‌وگو درباره حرف میم برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: اگر آن روح، که برترین روح‌های جهان است، به تو نزدیک شود، از دریای بزرگ قربانی خوش‌خبر خواهد شد و بشارت ذبح عظیم را می‌آورد.

هوش مصنوعی: ظرفی که به طور پاک و خالص نور مقدس را در خود دارد، به همین دلیل از سوی خدا شایسته آن مقام و فیض عظیم شده است.

هوش مصنوعی: در باغ، باغبان به گل اجازه می‌دهد تا در گلستان جا بگیرد، زیرا او برای تولید گلاب تلاش می‌کند. همچنین، صدف دریا به دنبال یافتن مروارید، از دریا دوری می‌کند تا به دست یتیم برسد.

هوش مصنوعی: تمام موجودات مانند میهمانانی در کنار سفره‌ای هستند که از نعمت‌های او بهره‌مند می‌شوند. چه خوب و چه شایسته است نسبت به چنین کرم و بزرگواری ابراز شگفتی و ستایش کنیم.

هوش مصنوعی: در زمان دشواری، با شکرگزاری به قبول و رضا نسبت به آنچه پیش می‌آید می‌پردازم، و این حالت نشان‌دهنده صبر و آرامش در برابر چالش‌هاست.

هوش مصنوعی: خلیل (ابراهیم) بدون فکر و تامل، ناله‌ای از عمق جگرش سر داد که نشان‌دهندهٔ درد و رنج اوست.

هوش مصنوعی: امت و جماعت نتوانستند ارزش و بزرگی فردی را که منفرد و بی‌نظیر است، بشناسند و در عوض، او را در دست کسانی که افراد سطحی و ناتوانی هستند، به‌عنوان گوهری باارزش قرار دادند.

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف حالتی می‌پردازد که در آن نور الهی در یک حالت خاص خاموش می‌شود. شخصی (که به احتمال زیاد اشاره به خداوند دارد) با سنگی بر دندان خودش می‌زند تا این خاموشی را به وجود بیاورد. در انتها، اشاره‌ای به افرادی از جمعیت حجیم وجود دارد که ممکن است نوعی خاصی از اهل علم یا معرفت باشند. به طور کلی، این جمله تصویری از تعاملی عمیق و پیچیده بین خدا و انسان‌ها را ارائه می‌دهد.

هوش مصنوعی: در اینجا شخصی که بی‌احتیاط و بی‌پرواست، بر سر راهش خارهایی می‌کارد و باعث می‌شود که دیگران با مشکل مواجه شوند. به عبارت دیگر، او بدون ترس و نگرانی در کارهایش پیش می‌رود و دیگران را دچار زحمت می‌کند.

هوش مصنوعی: او بر مشکلات و زحمت‌های مردم صبر کرد و دلش را به این کار داد و هرگز از دل شکایت نکرد.

هوش مصنوعی: ای کاش تو نیز مانند نوح (ع) می‌فرمودی که نترسید، و به همین دلیل آن قوم به سرنوشت شوم خود دچار شدند و در آب‌های طوفانی غرق شدند.

هوش مصنوعی: دل خانواده عزیز حسین در دشت کربلا به خاطر غم اکبر (فرزند او) از درد و غم پاره‌پاره می‌شود و این غم باعث می‌شود که قوم کوفی جرأت و جسارت او را نادیده بگیرند.

هوش مصنوعی: ای کاش از آن لحظه آگاه می‌شد که وجود بزرگ خود را غرق در خون مشاهده کرد، مانند قرآن کریم که سراسرش معانی عمیق و روشنگر دارد.

هوش مصنوعی: او در آغوشش جسد را گرفت و گفت: ای کاش این جوان بعد از تو مادرش را می‌داشت، چرا که دوره‌های بی‌فرزندی بسیار تلخی است.

هوش مصنوعی: نوجوانان به خاطر عشق تو دلی داغ دارند و در حریم معشوق، به حالتی سرگردان و غش کرده به زمین می‌افتند.

هوش مصنوعی: من از این که او که به نام مسلمان است، چگونه توانست در خون تو دست ببرد، شگفت‌زده‌ام؛ چرا که هیچ رحم و رحمت و همدردی‌ای در دلش نسبت به چنین زیبایی نبود.

هوش مصنوعی: اندوه و بی‌پناهی پدر باعث شد که جوانی، با تمام وجودش، به سمت باغ‌های بهشت روانه شود و از این دنیا برود.

هوش مصنوعی: در نهایت، تو از دست من رفتی و افسوس بر این دنیا که هیچ کسی در هیچ زمانی نمی‌تواند به او اعتماد کند.

هوش مصنوعی: افراد سنگین‌دل و مقاوم به خاطر درد و اندوهی که از ناحیه تو بر دل من نشسته، باعث شدند که قلبم همچون عرش بزرگ به لرزه بیفتد.

هوش مصنوعی: ای محبوبم، پس از تو، دنیا در نظرم بی‌ارزش است و نمی‌خواهم بوی خوش از باغ‌ها و گلشن‌های این عالم بگیرم.

هوش مصنوعی: ای کاش که بدون دیدن ماه رخسار تو، ستاره‌های آسمان در غرب، تنها و غمگین مثل صامت یا مثل دوستان صاحب رقیم قرار گیرند.