سلمان ساوجی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شمارهٔ ۴۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کنار حرص الا پر کجا توانی کرد </p></div>
<div class="m2"><p>تو از طمع که سه حرف میان تهی افتاد </p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عزیز من در درویشی و قناعت زن </p></div>
<div class="m2"><p>که خواری از طمع و عزت از قناعت زاد </p></div></div>

قطعه شمارهٔ ۴۵

کنار حرص الا پر کجا توانی کرد 
تو از طمع که سه حرف میان تهی افتاد 
عزیز من در درویشی و قناعت زن 
که خواری از طمع و عزت از قناعت زاد

هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم قناعت و دوری از طمع اشاره دارد. شاعر می‌گوید که اگر در کنار حرص و طمع بمانی، هیچ جایگاهی نخواهی داشت. او به دوستش توصیه می‌کند که با درویشی و قناعت زندگی کند، زیرا خواری و ذلت از طمع به وجود می‌آید و عزت و احترام از قناعت به دست می‌آید.

قطعه شمارهٔ ۴۳

قطعه شمارهٔ ۴۴

هوش مصنوعی: در دنیای پر از حرص و طمع، چطور می‌توانی از این حس فرار کنی؟ وقتی که طمع فقط سه حرف خالی است و درونش هیچ ارزش واقعی ندارد.

کنار حرص الا پر کجا توانی کرد 

تو از طمع که سه حرف میان تهی افتاد 

هوش مصنوعی: عزیز من، در زندگی ساده و بی‌ریا باش و قناعت را پیشه خود کن، زیرا طمع و حرص انسان را رسوا می‌کند، اما داشتن قناعت می‌تواند به او عزت و احترام ببخشد.

عزیز من در درویشی و قناعت زن 

که خواری از طمع و عزت از قناعت زاد 

قطعه شمارهٔ ۴۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده