هوش مصنوعی: ای بلقیس ثانی، تو که حکم و نظر تو همچون پایه‌ای محکم، آسمان را در دست تو قرار داده است.

هوش مصنوعی: لطفت به آستینِ کرم، ناپاکی‌ها و غم‌هایی که در دامن زمانه جمع شده را پاک می‌کند.

هوش مصنوعی: خورشید محبت تو در دل آسمان نورافشانی می‌کند و سخنان تو همچون گوهری در دل زمین جای دارد.

هوش مصنوعی: بخشی از شادمانی و سرزندگی تو به قدری تاثیرگذار است که آسمان نیز به شوق و سرور به خدمت تو می‌آید و در درگاه تو حضور می‌یابد.

هوش مصنوعی: نام کنیزک تو مانند گلی زیبا بر روی خودت قرار گرفته و به همین دلیل بر تخت پادشاهی که به مانند یک باغ سرسبز است، نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، امیدوار بودم که دعوت‌کننده به فرمانروایی‌ات بر اسبی بلند و جوان به سفر آمده است.

هوش مصنوعی: دوستی را که در سن و سال بالاست و تنبل است، اسبی می‌دهند که فقط مناسب او نیست و من می‌توانم برانم، اما این اسب برای او مناسب نیست.

هوش مصنوعی: مثل این است که اگر مرکبی سیاه و ضعیف و ناتوان باشد، بر آن سوار شدن نشانه نادانی است.

هوش مصنوعی: به مدت ده سال، شخصی که در مقام و موقعیت پایین‌تری قرار دارد، از کسی که در مقام بالاتری است برتر شده است و این خود نشان از بی‌احترامی و گستاخی دارد که بر جمع معتبران نشسته است.

هوش مصنوعی: من اسب سیاه نمی‌خواهم، بلکه به برکت و خوشبختی تو، بر سرعت آتش، افسار را در دست خواهم گرفت.

هوش مصنوعی: اگر کسی نادان نباشد، مهربانی کن و به من بگو تا اسبی مثل این به من بدهند که بتوانم بر آن سوار شوم.

هوش مصنوعی: باد سایه‌پناهی بر گیتی افکنده است و در سایه‌ امن و امان تو، دنیا در آرامش قرار گرفته است.