هوش مصنوعی: ای کسی که بر دنیا حکم می‌کنی، در زمان رفتن و بازگشتن، همواره یاری و نصرت تو در دسترس است.

هوش مصنوعی: عدالت تو باعث شده است که صد داوطلب و تیرانداز به گوشه بنشینند و شمشیرهایشان را به خاطر قلم تو همیشه به سوی تو آماده نگه دارند.

هوش مصنوعی: مدتی است که دین و ایمانم در سایه‌های تو پناه گرفته و من از شدت شوق و اشتیاق به تو، همچون اشکی که از چشم می‌چکد، کناره‌گیری کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز تو در این لحظه به سراغ من نمی‌آید و به احوالم نمی‌رسد. خواب و آرامش از من دور شده و چشمانم پر از اشک شده است.

هوش مصنوعی: آه من از چشمانم چون باران می‌ریزد و در غم و اندوهی عمیق غرق شده‌ام، اما همچنان به امید و آرزوهایم چنگ زده‌ام.

هوش مصنوعی: صدای شکوهمندت به گوشم می‌رسد و در این میان، من به حدی به وجد آمده‌ام که احساس می‌کنم وجودم از دست رفته و قلبم در حال پرواز است.

هوش مصنوعی: جان من اکنون به وجود تو وابسته شده و دل از تمام دلبستگی‌های دنیوی و جسمانی آزاد گشته است.

هوش مصنوعی: چشم‌ها از خستگی سرگردان و گیج شده‌اند، اما با وجود این خستگی، او هم به آن وابسته است.

هوش مصنوعی: چشمم دیرتر به کاروانی که به سمت تو می‌آید می‌رسد، ای بزرگوار، مرا ببخش که چشمانم خسته‌اند.