هوش مصنوعی: من آن کسی را که از جان خود بیشتر دوست می‌دارم و او مرا رها کرده، هرگز رها نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: دل خود را به او بخشیدم، اما او از من ناراحت شد و رفت. اکنون جان خود را می‌دهم تا شاید بتوانم او را دوباره به دست آورم.

هوش مصنوعی: آن کسی که در عمق دردهای من حضور دارد، من او را مانند چشمان خودم عزیز و نگهداری می‌کنم.

هوش مصنوعی: من جسدی بی‌روح دارم که می‌خواهم آن را به خاک کوی او بسپارم.

هوش مصنوعی: می‌گویم که تمام عمرم را در خدمت دوست قرار می‌دهم و اگر او نمی‌خواهد که از من دور شود، مرا از خود نران.

هوش مصنوعی: من در برابر تو زانو می‌زنم و از تو خواهش می‌کنم که ناراحت نشوی، حتی اگر به خاطر سختی‌های زندگی کمی به خودم فشار بیاورم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه به خاطرش در دل غمگینم و از دستش ناراحتم، هنوز هم به او توجه می‌کنم و نگاهش را فراموش نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: هیچ احساسی از رحم و محبت نسبت به بیمار خود ندارد آن کسی که من بیمار او هستم.

هوش مصنوعی: با اینکه او دوست من است، من دوست او نیستم و نمی‌خواهم بگویم که دوستش دارم.

هوش مصنوعی: با دل خود از او پرسیدم که کیستی؟ او پاسخ داد سلمان، من مانند گلی و او خار من است.