هوش مصنوعی: پروردگار، ما هستیم که از روح جهان دور شده‌ایم، مانند سایه‌ای که به ناگاه از آفتاب دور افتاده است.

هوش مصنوعی: ما مانند اشک‌هایی هستیم که از جدایی او به درد دل دچار شده‌اند و از جمع مردم جدا شده‌ایم و در گوشه‌ای از غم و اندوه خود رنج می‌بریم.

هوش مصنوعی: ای همراهان مهربان، کجاست آن رحمت که برای کسی مثل من، که از کاروان دور افتاده و در این سرزمین غریب و ناتوان است، ایجاد می‌شود؟

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم با دوستانم همراه شوم وقتی که خودم بیمار و ناتوانم؟ جانم به لب رسیده و راهی که در پیش دارم بسیار دور است.

هوش مصنوعی: من هم مانند بلبل در غم و اندوه هستم و همچون شاخه‌ی درختی بی‌برگ به نظر می‌رسیم؛ چرا که از زیبایی گل‌ها تنها یادگاری در دل داریم و در مهرگان به دور از آن زیبایی‌ها هستیم.

هوش مصنوعی: من همیشه در حال نالیدن و غمگینی هستم، درست مثل تیری که از کمان رها شده و به دور افتاده است. ابروی معشوقم باعث شده که دلم شاد نباشد و به همین خاطر، با دل شکسته و غمگین به پیش می‌روم.

هوش مصنوعی: من مانند پیکانی که زیر پا قرار دارد، در زمین سفر کرده‌ام و در جستجوی نشانی از او هستم، اما از نشانه‌اش دور افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: ما جز به زیبایی تو چیزی نمی‌بینیم، حتی اگر ماهی مانند ماه از آسمان دور شده باشد.

هوش مصنوعی: چنانکه چشم بد از من دور شده، با دوری تو نیز چشم بد از وجود تو فاصله گرفته است.

هوش مصنوعی: در روزی خیالی از تو یاد کرد و از سلمان پرسید که حال و روز تنهایی‌ات چگونه است؟ چون حال و روز یک نفر تنها، از جانش هم دور می‌شود.