هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که شب و روز نمی‌گذرانم جز با گناه. گناهکارم و امیدوارم که مورد بخشش قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: هر روز به فضل خدا امیدوارم و هزار بار برای خودم از خداوند درخواست می‌کنم.

هوش مصنوعی: من مانند یک پارچ همواره از چیزی ناپاک سیراب می‌شوم و به همین دلیل، از این سرسفیدی و عبادت که حاصل آن است، بیزارم.

هوش مصنوعی: من چون در حوادث زمانه بر خلاف دین و به زندگی خود می‌پردازم، از سنگینی غم و اندوه چه سودی می‌برم؟ چرا باید دردی جانکاه و گریه‌ای عمیق داشته باشم؟

هوش مصنوعی: قلم را به دست می‌گیرم و نامه‌ای تاریک می‌نویسم، تا شاید در آن سو بتوانم رشته‌ای از زلف‌های زیبا و مشکی به دست آورم.

هوش مصنوعی: تو همانند زنبور در چگونگی خود قهر و خشم داری، اما عسل و شیرینی‌ای که من در وجود تو می‌بینم، حاصل ارتباطی است که از نخستین لحظه‌های زندگی‌ام با تو شکل گرفته و همچنان ادامه دارد.

هوش مصنوعی: کجا می‌توان به زبان گفت که چشمه‌های حکمت کجا هستند، در حالی که من در دل خود گنجینه‌ای از احساسات و اندیشه‌ها دارم؟

هوش مصنوعی: در دنیای مادی غرق شده‌ام و برای بیرون آمدن از این وضعیت به خاطر مشکلات و دشواری‌هایم خیلی سخت است.

هوش مصنوعی: نگاه کسی به من منفی و ناپسند است، در حالی که وقتی به درون خودم نگاه می‌کنم، می‌بینم که از بدترین افراد هستم.

هوش مصنوعی: اگر یک بار دیگر به ما ننگری، دیگر به انسان‌ها نخواهی خواند، چون پرده‌های اسرار من را خواهی دید.

هوش مصنوعی: من مانند دیو ناپاک و بد هستم و امیدوارم که در کل جهان هیچ‌کس به کردار من نباشد.

هوش مصنوعی: ذهن من دیگر جایی برای اندیشیدن ندارد، زیرا خیالات و افکارم آن‌قدر پر شده که نمی‌توانم به نصایح و خرد فکر کنم.

هوش مصنوعی: با تنم که در کنار محراب است آرام بگیر، اما در دل من حریفان و رفقای مستی جا دارند.

هوش مصنوعی: صبحی جدید آغاز شده و زمان مرگ نزدیک است، اما هنوز من در تاریکی جهل خود در حال گمراهی هستم.

هوش مصنوعی: من همچون روز و شب در حال سوختن و رنج کشیدن هستم، واقعا صدای گرما و دردش را در دوزخ بازار خود حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر همه چیز به حالت عدم بسوزد، هیچ کس مقصر نخواهد بود، اما من به خاطر دود دل خودم در زنجیر گرفتارم.

هوش مصنوعی: عهد من شکسته و دلم نیزbroken است، کسی نیست که به جبران این شکست‌ها به من کمک کند جز قدرتی بزرگ و توانمند.

هوش مصنوعی: ای پروردگار بزرگ و توانا، تویی بخشنده و مهربان، و همیشه آمرزنده و پوشاننده خطاها.

هوش مصنوعی: اگرچه من از بیان خود پشیمانم و از خداوند طلب آمرزش می‌کنم، اما همچنان حرفی که زدم خوب و پسندیده است.

هوش مصنوعی: زمانی که امیدم به زندگی از بین برود، امیدوارم که از لطف و رحمت خودم ناامید نشوم.

هوش مصنوعی: اگرچه من از روی رضایت به کاری تن نداده‌ام، تو با مهربانی‌ات به من کمک کن و کاری کن که انگار از روی خواست خودم اقدام کرده‌ام.