سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>باغی دارم همچو بهشت ای بلبل</p></div>
<div class="m2"><p>باغی که بود غبار خاکش سنبل</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>باغی که کهن قلعه ی بنگاله ازو</p></div>
<div class="m2"><p>شد قلعه ی قهقهه ز خندیدن گل</p></div></div>

شمارهٔ ۶۷

باغی دارم همچو بهشت ای بلبل
باغی که بود غبار خاکش سنبل
باغی که کهن قلعه ی بنگاله ازو
شد قلعه ی قهقهه ز خندیدن گل

هوش مصنوعی: شاعر از زیبایی باغی صحبت می‌کند که مانند بهشتی است و پر از گل‌ها و عطر سنبل. این باغ به قدری شاداب و زیباست که حتی قلعه‌ای قدیمی به نام بنگاله را به محلی شاد و خندان تبدیل کرده است.

شمارهٔ ۶۵

شمارهٔ ۶۶

هوش مصنوعی: من باغی دارم که مانند بهشت است، ای بلبل! این باغ آنقدر زیباست که غبار خاکش حتی گل‌های سنبل را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

باغی دارم همچو بهشت ای بلبل

باغی که بود غبار خاکش سنبل

هوش مصنوعی: باغی که در آن، قلعه‌ای قدیمی از بنگاله وجود دارد، به محلی تبدیل شده که صدای خنده‌ی گل‌ها به گوش می‌رسد.

باغی که کهن قلعه ی بنگاله ازو

شد قلعه ی قهقهه ز خندیدن گل

شمارهٔ ۶۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده