سلیم تهرانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آن که مسیح آنچه مجمل دارد</p></div>
<div class="m2"><p>از علم آن را دلت مفصل دارد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>راضی شده ام باز به ضعف دل خویش</p></div>
<div class="m2"><p>زین دردسری که قرص صندل دارد</p></div></div>

شمارهٔ ۴۲

ای آن که مسیح آنچه مجمل دارد
از علم آن را دلت مفصل دارد
راضی شده ام باز به ضعف دل خویش
زین دردسری که قرص صندل دارد

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به فردی خطاب می‌کند که دانش عمیق مسیح را در دل خود دارد. او به ضعف دل خود راضی شده و از درد و مشکلاتی که به آن دچار است، شکایت می‌کند، ولی در عین حال به آرامش و تسلی یافتن از آن دردها اشاره دارد.

شمارهٔ ۴۰

شمارهٔ ۴۱

هوش مصنوعی: ای کسی که همانند مسیح، علم و دانش را به طور مختصر از آن خود کرده‌ای، دل تو از این علم به شکلی کامل و جامع پر است.

ای آن که مسیح آنچه مجمل دارد

از علم آن را دلت مفصل دارد

هوش مصنوعی: من دوباره به ناتوانی قلب خود راضی شده‌ام، به خاطر این زحمت و دردسری که عطر خوش صندل دارد.

راضی شده ام باز به ضعف دل خویش

زین دردسری که قرص صندل دارد

شمارهٔ ۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده