سلیم تهرانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۴۶ - طلب کلاه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شب خرد دید سربرهنه مرا</p></div>
<div class="m2"><p>گفت ای از تو پشت معنی راست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو که سوگند چرخ بر سر توست</p></div>
<div class="m2"><p>سر برهنه چرایی، این چه اداست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>آسمان تاج آفتاب آرد</p></div>
<div class="m2"><p>گر کلاهی ازو کنی درخواست</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>گفتم ای پیر، طفل طبع مرا</p></div>
<div class="m2"><p>کی به سر منت سپهر رواست</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>می فرستد کلاهی ار خواهم</p></div>
<div class="m2"><p>سرفرازی که صاحب سرهاست</p></div></div>

شمارهٔ ۴۷ - در باب منع بواب که اجازهٔ آمدن نداد

شب خرد دید سربرهنه مرا
گفت ای از تو پشت معنی راست
تو که سوگند چرخ بر سر توست
سر برهنه چرایی این چه اداست
آسمان تاج آفتاب آرد
گر کلاهی ازو کنی درخواست
گفتم ای پیر طفل طبع مرا
کی به سر منت سپهر رواست
می فرستد کلاهی ار خواهم
سرفرازی که صاحب سرهاست

شمارهٔ ۴۵ - هجو کسی

شمارهٔ ۴۶ - طلب کلاه

گفت ای از تو پشت معنی راست

تو که سوگند چرخ بر سر توست

سر برهنه چرایی، این چه اداست

گر کلاهی ازو کنی درخواست

گفتم ای پیر، طفل طبع مرا

کی به سر منت سپهر رواست

می فرستد کلاهی ار خواهم

سرفرازی که صاحب سرهاست

شمارهٔ ۴۶ - طلب کلاه

اطلاعات