هوش مصنوعی: وقتی نیاز به چیزی احساس می‌شود، نمی‌توان از خدا خواسته‌ای داشته باشیم که بی‌پاسخ بماند.

هوش مصنوعی: اگر از وجود خضر و زندگی‌اش بی‌خبری، پس بی‌دلیل در پی آب و زندگی نباش. بهتر است با تشنگی زندگی کنی تا به دنبال چیزهایی باشی که نمی‌دانی وجود دارند یا نه.

هوش مصنوعی: پیر مغانم به من نصیحت کرده که از کسی چیزی نخواهی. اگر هم خواستی باده طلب کنی، بهتر است از کسی نخواهی.

هوش مصنوعی: هرگز در دوران کودکی به قناعت بی‌توجهی نکردم و همیشه از دایه شیر می‌خواستم، حتی در شب‌های روشن ماه.

هوش مصنوعی: ای درویش، به زیر آسمان به دنبال خواسته‌های خود نباش، چرا که چه فایده‌ای از طلب کردن از خانه‌ای ویران داری؟

هوش مصنوعی: در این دنیا که چیزی در دست نداریم، انتظار نداشته باش که از صدف جواهر بگیری؛ بلکه از حباب، که نشانه‌های گزرای زندگی است، استفاده کن.

هوش مصنوعی: در جایی که سخنی از ممنوعیت نوشیدن شراب است، زاهد مانند غنچه‌ای که بر زانوان نشسته، در پی کسب دانش و فهم است.

هوش مصنوعی: در این ویرانی، چگونه می‌توانم با دستانم عزیزان رفته را از خاک بیرون بکشم، همچون خورشید که در جستجوی نور است؟

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر کشش و جذبه‌ای است که فرد از سرزمین هند به سمت خاک نجف احساس می‌کند. این احساس نشان‌دهنده دلی پاک و سلیمی است که به دنبال حقیقت و معنویت در آن مکان مقدس است. فرد در جستجوی روابط عمیق‌تری با معنای زندگی و طلب علم و فهم بیشتر است.