هوش مصنوعی: گاهی در حالت شادی و سرخوشی هستم و گاهی در حالت غم و اندوه. این دو حالت، همیشه جزء زندگی من بوده است.

هوش مصنوعی: از دل شکسته‌ام، اشک‌هایی همچون گل‌های ریز و زیبا کنارم وجود دارند.

هوش مصنوعی: چند بار به باغ گل می‌روم؟ از نسیم، احساس خجالت می‌کنم.

هوش مصنوعی: از دنیای خاکی جدا شده‌ام و از بلندی‌های کوه مانند پرنده‌ای به نام عنقا به پرواز در آمده‌ام.

هوش مصنوعی: من به قدری در خودم گره خورده‌ام که مانند پرندگانی که در قفس گرفتار می‌شوند، در دام افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: بدون آن گل زیبا، من با حالتی غمگین و افسرده از کنار گذشتم، مانند این که در بهار، خشکی و پژمردگی فصل خزانی را تجربه می‌کنم.