هوش مصنوعی: با نگاه دلربای خود، از ما می‌خواهید که با دشمنان شما ستیزه کنیم. ما در عین حال، با علم و دانش خود، زیبایی و قامت ظریف چشمان شما را نیز ستایش می‌کنیم.

هوش مصنوعی: به من قصه عشق مجنون و کوه‌نشین را گوش کن، زیرا ما که در این دنیا پرشکستگی زندگی می‌کنیم، همانند کودکان یک مدرسه‌ای هستیم.

هوش مصنوعی: به خاطر بخت ماست که دنیا ما را نشناسد، هرچند ما به ظاهر شیرین و خوشحال به نظر می‌رسیم، اما در واقع در درون خود تلخی‌هایی داریم.

هوش مصنوعی: از بند زندگی مادی و حقایق سخت آزاد شویم و به تفکر در راهی که ما را به رهایی می‌رساند بپردازیم، زیرا نوشیدنی ما درخشش ماه را دارد و ما خدمتگزاران آن هستیم.

هوش مصنوعی: در مورد راه و رسم زندگی و دنیا از ما نپرس؛ ما نه مانند خضر هستیم که راهنمایی کنیم، بلکه مانند مجنون در این بیابان سرگردانیم.

هوش مصنوعی: تا به حال باغ و بهشت روحانیان را ندیده‌ای، بنابراین نمی‌دانی که ما در زندگی این دنیا، مثل ریحان در گلیمی از آسمان، زندگی آرام و دلنشینی داریم.

هوش مصنوعی: هر جا که اسیر و گرفتار باشد، تحت سایه‌ی ما هست و ما چون چراغی در زندان، در تنگنای این دنیا نور افشانیم.

هوش مصنوعی: برو از ظاهر ما قضاوت نکن، به عمق وجود ما نگاه کن؛ زیرا که دوست مانند آینه‌ای است و ما نیز همچون آینه‌ای او را در برمی‌گیریم.