هوش مصنوعی: ما در زیبایی‌های گیسوی دلربا تو خود را گره زده‌ایم و اکنون پاهای‌مان در دامن تو پیچیده و به آرامش رسیده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر شادی و خوشحالی‌امان گریه می‌کنیم و کار ما شبیه آبی است که به آتش می‌افتد. مانند شیشه‌ای هستیم که روی آن روکش شده است.

هوش مصنوعی: کار ارباب صفا به نوعی مانند بازتاب در آیینه است. ما به خاطر سادگی خود، خانه را زینت داده‌ایم.

هوش مصنوعی: نانی که دوستانم می‌خورند، بوی خطرناک و مرگباری دارد. اگر هرگز طعم نمک را چشیده‌ام، برایم مهم نیست.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق، دل به بلوغ و پختگی نمی‌رسد، مانند این است که گمان کنی بیضه فولادی را در آتش گذاشته‌ایم.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که تنها هجران و جدایی کسی در این دنیا وجود ندارد و هیچ‌کس جز او دسترسی به وصال محبوبش ندارد. ما نیز از آن زلف‌های معشوق که ذهن و دل ما را به هم ریخته، به خاطر عشق‌مان تلاش می‌کنیم خود را آرام کنیم.