هوش مصنوعی: ما در باغی از معانی، ارزش و زیبایی را به کلام خود افزوده‌ایم و رنگ و بوی سخنان‌مان را متفاوت و ویژه کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر غیرت و محبت به تو، چشم را از حسد و غرض پوشانده‌ایم، در حالی که تو با دیگران خلوت کرده‌ای و ما درهای قلب‌مان را به روی این موضوع بسته‌ایم.

هوش مصنوعی: ما تا وقتی که زنده‌ایم، سکوت را بر زبان داریم و در دل، شکوه و آواز را به روز قیامت سپرده‌ایم.

هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که نمی‌توانیم داستان یا سخنی را که از زبان او گفته‌ایم، به راحتی از یاد ببریم. ما گونه‌ای از احساسات و زیبایی‌ها را که در کلام او وجود دارد، در فضای محدود و بسته‌ای نگه داشته‌ایم.

هوش مصنوعی: صدای ناله من داستان عشق و شوقم را برای او بیان می‌کند، مانند نامه‌ای که پروانه به سلیم نوشته و بر بال سمندر بستیم.