هوش مصنوعی: در محله‌ی تو، بچه‌ها مرا دیوانه صدا زدند و با این حال، خیلی با پختگی و جدی مرا خطاب کردند.

هوش مصنوعی: وقتی نوزاد را به دنیا می‌آورند، انگار که باری به دوش من گذاشته‌اند و من در میخانه از این درد و زحمت شکایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من هیچ سرنشتی از خوشبختی و شادی ندارم، دوستان چرا به من لقب دیوانه داده‌اند؟

هوش مصنوعی: در آن روز که پروانه به من نام داد، نه چراغی در دنیا وجود داشت و نه شمعی.

هوش مصنوعی: من را کسی از هیچ زبانی نمی‌شناسد و به همین خاطر، آسمان‌ها به من نامی بیگانه داده‌اند.

هوش مصنوعی: روزگار با گفتاری عمده به من پیام می‌دهد که براستی بی‌خبر و بی‌تجربه مرا با نامی ساده و کودکانه شناخته‌اند.

هوش مصنوعی: گاهی به من لقب گل و لاله می‌دادند و در بعضی مواقع هم به خاطر زیبایی‌ام، مرا شبیه پروانه می‌نامیدند.

هوش مصنوعی: از لب او که نشانه عشق و زیبایی است، به دنبال جواهری نایاب و گرانبها در این جهان سرگردان شدم و به همین دلیل، برایم نامی انتخاب کردند.

هوش مصنوعی: در موهای تو، که مانند کوچه‌ای از زنجیرهای پیچیده است، مدتی طولانی است که به من لقب دیوانه داده‌اند.

هوش مصنوعی: در روزی که مرا به نام ویرانه شناختند، بخت و سرنوشت به دنبال خوشبختی من بود، ای سلیما.