هوش مصنوعی: ساقی با نیکی و محبت خود، زهر و رنج را از دل می‌زداید و برای شهد زندگی، شیشه‌ای پر از شراب را بر روی شعله آتش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: بلبل ما در یک باغ گل زندگی می‌کند، جایی که گل‌ها بوی خوشی دارند و او با غم و درد خود کنار گل‌ها می‌نشیند و به یاد آتش دلش می‌افکند.

هوش مصنوعی: هیچ سودی از پیام وصال و رسیدن به معشوق وجود ندارد جز اینکه خارها را به یاد گلستان بسوزاند و این حسرت و درد را مانند آتش به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: من از سختی‌ها و دردهایی که از منش و رفتار او می‌کشم، کافر هستم و اگر خار از کنار آتش می‌کشد، معنایش این است که تحمل این دردها دشوار است.

هوش مصنوعی: دوری از تو تنها راهی بود که برای ما بدبخت‌ها باقی مانده بود، و غم و اندوه این سردرگمی همچون دودی برخواسته از آتش به جان ما نشسته است.

هوش مصنوعی: اگر از سرنوشت خود نتوانی فرار کنی، مانند گوش ماهی که از دریا نصیبش را گرفته، به سوی آتش کشیده می‌شوی.

هوش مصنوعی: هرکس که به یاد ما بیفتد، نام تو را به خاطر می‌آورد و این یادآوری همانند گفت‌وگویی است که پروانه با آتش دارد.

هوش مصنوعی: عشق از ابتدا سرشته شده است و ما را به سلامت پایدار کرده است، همچون ریشه‌ای از علف‌های بی‌ارزش که از جوی آتش، رطوبت می‌گیرد.