هوش مصنوعی: دل عاشق مانند نسیم، به دنبال زیبایی لاله‌رخان می‌چرخد، اما هیچ‌کس نیست که بپرسد او به کجا می‌رود.

هوش مصنوعی: جوهر آینه، مانند قبله‌نما، در جستجوی هدف و واقعیات است و تمایل او به سوی ما نیز تنها در دل ما اتفاق نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: خاک ما به خاطر ظلم و ستمی که بر ما رفته، به باد سپرده شده و او می‌گوید که این چه گرد و غباری است که در هوا شناور است.

هوش مصنوعی: من امیدی به آزادی ندارم، چرا که وقتی صیاد، پرنده‌ی زخمی را بگیرد، دیگر از دستش رها نمی‌شود.

هوش مصنوعی: ما مانند پرنده‌ای افسانه‌ای به خاطر آواره‌گی در دنیا، از آسمان نمی‌توانیم فرار کنیم و همچنان در دور دنیا دنبال‌مان می‌گردند.

هوش مصنوعی: ای دل، آیا آبروی تو چه ارزشی دارد وقتی که دنیا مانند آسیایی است که تحت تأثیر باد فنا و نابودی، در حال چرخش و تغییر است؟

هوش مصنوعی: وقتی می‌خواهم درباره روز خود صحبت کنم، احساس می‌کنم که لباس من فشرده‌تر از آن است که بتوانم راحت حرکت کنم.

هوش مصنوعی: دل من از شادی و شوق پایداری‌ام در عشق مانند پرگاری که دور سرمان می‌چرخد، می‌چرخد.

هوش مصنوعی: به دنبال شهرت و نام هر کسی نروید، زیرا این کار مانند آن است که فردی نابینا به دنبال صدا بگردد.

هوش مصنوعی: هرچه به دیگران خواهی، چه خوب و چه بد، مانند تیر پرتاب شده به سمت هوا، به خودت برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: ما مانند شمعی هستیم که به خاطر عشق تو می‌سوزیم و در عین حال، گل‌ها مانند پروانه‌ها به دور ما می‌چرخند.

هوش مصنوعی: آیا سکندر از زندگی خود لذتی برده که اینقدر در جستجوی آب بقاست؟