هوش مصنوعی: من به خاطر درد و اندوهی که در دل دارم، سرم را از غم و غصه بیرون نیاوردم و هر وقت دستم را بر روی سرم گذاشتم، آنقدر از غم و غصه نزدیکش شدم که دستم پر از خاک و غم شده است.

هوش مصنوعی: دل من به قدری آشفته و غمگین شده که با اشک‌ها پر شده و دامنم از خاک و غم پر شده است، مانند دامن آسمان که به خاک آغشته است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌خواهد که فرزندانش تنها به خاطر مسائل کوچک و بی‌اهمیت با هم دچار درگیری و دشمنی شوند.

هوش مصنوعی: من اکنون تاجی از افسانه‌ها بر سر می‌گذارم، زیرا به خاطر ضربات زیادی که به سینه‌ام زدم، سنگ در دست من دیوانه تبدیل به خاک گشت.

هوش مصنوعی: هرچه از دل شادمانان به دست می‌آید، می‌توان آن را به دیگران ارائه داد، اما هیچ‌کس نمی‌تواند به غیر از انگور، به جای آن چیز دیگری فراهم کند.

هوش مصنوعی: دوست وقتی که از میخانه خارج شد، غبار اندوه و ناراحتی بر شیشهٔ مینا نشسته بود، به طوری که شیشهٔ ساعت مانند مینا به خاکستری تبدیل شده بود.