هوش مصنوعی: خوابم از جایی که مخمل وجود دارد فرار می‌کند و من به خاطر اینکه صندل می‌آورند، دچار دردسر می‌شوم.

هوش مصنوعی: غم سینه‌ام مانند آینه‌ای است که بر اثر زنگ‌زدگی نازیبا شده، اما با ناخن‌های زخم‌دارم آن را می‌سازم و دوباره صاف و درخشان می‌کنم.

هوش مصنوعی: آتش عشق و تیره‌کاری به حدی در ذهن من نشسته که دیگر عقل و هوش نمی‌تواند در کنترل من باشد، بلکه مانند مشعلی پیش‌روی من به راه خود می‌رود.

هوش مصنوعی: هیچ لذتی به اندازه دیدن دوباره معشوق نیست و حسرت آنهایی که فقط می‌توانند با یک چشم ببینند، بر دلشان می‌نشیند.

هوش مصنوعی: نمی‌توانیم به عیوب دیگران نگاه نکنیم، زیرا در جامعه برخی افراد با ظاهری فریبنده خود را می‌پوشانند و به همین دلیل در این مکان از دستاویزی برای پنهان‌کاری استفاده می‌کنند.

هوش مصنوعی: در این صحرای دل‌انگیز، به‌دلیل زیبایی بی‌نظیری که دارد، شیران دختری را که از زیبایی‌اش نمی‌توان چشم پوشید، برای خود انتخاب می‌کنند و او را به عنوان زینت خود دارند.