هوش مصنوعی: هر جا که نام تو به میان بیاید، همه وجودم آماده شنیدن است. زبانم به خاطر تو شمعی روشن است، اما در عین حال ساکت و خاموش است.

هوش مصنوعی: بلبل عاشق در صبح زود در حال نغمه‌سرایی است و با غصه‌ای که در دل دارد، خواب و آسایش را فراموش کرده است. اجازه دهید که او در عالم خوش‌بوئی گل غرق شود و به حالت بی‌هوشی برسد.

هوش مصنوعی: هیچ چشمی وجود ندارد که از صدای آه من متاثر نشده باشد، و اشک نریزد. در خانه‌ی غم ما، کسی برای نوحه‌خوانی و ابراز درد و اندوه وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر در دستم پولی باشد، نمی‌دانم از کجا آمده است. دنیای ما پر از بی‌نظمی و دگرگونی است.

هوش مصنوعی: هیچ کس نیست که تحت تأثیر طمع قرار نگرفته باشد، مانند زیبایی نرگس که همه را فریب می‌دهد و به همین دلیل همه در دام زرق و برق آن گرفتار شده‌اند.

هوش مصنوعی: بهترین و ارزشمندترین نکته در زندگی، کلام و سخن است. اگر سخن و کلام جان نداشته باشد، بنابراین هیچ‌کس دلیل ندارد که خاموش بماند.

هوش مصنوعی: وقتی از دوستان دیگر قدردانی و قدردانی نمی‌ماند، سلیم به خاطر محبت‌اش به سبو، احساس راحتی می‌کند و در حقیقت، مسئولیت را به دوش خود احساس می‌کند.