هوش مصنوعی: جایی که دل من بی‌پروایی کند و قدم بگذارد، همان‌جا زلف تو هم می‌تواند دور گردن مرا بپیچد و بنده‌اش کند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به سمت قاتل بروم، حتی اگر حسرتی بر دل بگذارم و بر روی خاک بیفتم.

هوش مصنوعی: شاید به جای درمان و تسکین، اگر تو با شمشیر خود مرا زخمی کنی، آن زخم به اندازه‌ای عمیق خواهد بود که صد بار هم به خاطر آن از تو شکرگزاری کنم.

هوش مصنوعی: خورشید به خاطر تماشای زیبایی تو تعجبی ندارد، چرا که مانند شیشه‌ای است که اگر به روزنه‌ای نگاه کند، نور را دریافت می‌کند.

هوش مصنوعی: دل فرهاد در حسرت زرشکی شیرین می‌سوزد و اگر شاهد، دلی را بر من نگذارد، این داغی که بر دل دارم مانده است.

هوش مصنوعی: آشکار است که نبايد آرزوها و آرمان‌های کسی را سرافکنده کرد، حتی اگر گامی به جلو برداریم، نباید آن‌ها را نادیده بگیریم.

هوش مصنوعی: از درد و رنج قلبم کسی خبر ندارد و می‌ترسم که کسی به خاطر رحم با دل من نوازشی داشته باشد.