هوش مصنوعی: اگر دل من به خاطر غم او دچار مشکل شد، باید بدانم که او هم همان غم را با دل خودش تجربه کرده است.

هوش مصنوعی: آسمان را دیدیم که با ستمش ما را نابود نکرد، اما دل‌های بی‌رحم بت‌ها را به ظلم و ستم خود، به سوی خود جلب کرد.

هوش مصنوعی: از اشک چشمان، آنچه که مردمک دیده تحمل کند، سزاوار است؛ چرا که در مسیر سیل، نباید توقف کرد.

هوش مصنوعی: کفش موسوی از درخشش چهره‌ات شرمنده شد و دم عیسوی از جادوی لبت بی‌اثر ماند.

هوش مصنوعی: در پایان، خواجه ناگزیر دارایی‌های خود را که در این دنیا جمع کرده بود، به دنیا واگذار کرد.

هوش مصنوعی: انسان هوشمند کسی است که به‌جای غم و اندوه در دل خود، زیبایی‌ها و خوشی‌ها را ببیند و مانند آینه، شفافیت و روشنی را حفظ کند.

هوش مصنوعی: چشم‌ات را به من ببین که چطور به خاطر تو و برای نثار کردن جانم، کیمیا و ارزشی برای خود آن قائل نشدم.

هوش مصنوعی: در قیامت، وقتی انسان خواست به دامن رحمت خداوند پناه ببرد، احساس شرمی کرد زیرا نگاهی به سوی قاتل خویش انداخت.