صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زان داده دو شانه‌ات خدای اکبر</p></div>
<div class="m2"><p>تا بار پدر کشتی و بار مادر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر این دو نباشند رضا از تو مجوی</p></div>
<div class="m2"><p>اندر دو جهان رضای خود از داور</p></div></div>

شمارهٔ ۸

زان داده دو شانه ات خدای اکبر
تا بار پدر کشتی و بار مادر
گر این دو نباشند رضا از تو مجوی
اندر دو جهان رضای خود از داور

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به اهمیت نقش والدین در زندگی اشاره می‌کند و می‌گوید که خداوند برای هر فرد دو شانه داده است، که نماد پدر و مادر هستند. او بیان می‌کند که اگر این دو وجود نداشته باشند، نباید رضایت از دیگران را جستجو کرد، زیرا در دو جهان، رضایت واقعی فقط از سوی خداوند به دست می‌آید.

شمارهٔ ۳

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: خداوند دو شانه‌ات را به تو داده تا بتوانی بار و مسئولیت‌های پدرت و مادرت را به دوش بکشی.

زان داده دو شانه‌ات خدای اکبر

تا بار پدر کشتی و بار مادر

هوش مصنوعی: اگر این دو چیز (خوشنودی و رضا) در زندگی‌ات نباشند، نباید از تو خواست که در دو جهان از خدای خود رضایت داشته باشی.

گر این دو نباشند رضا از تو مجوی

اندر دو جهان رضای خود از داور

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها