صغیر اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آنکه تو را بر آستان خوانده شود</p></div>
<div class="m2"><p>هرکس که ز هر پناهگه رانده شود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای پیر طریق خضر ای شاه شهید</p></div>
<div class="m2"><p>مگذار صغیر خسته وامانده شود</p></div></div>

شمارهٔ ۴۵

ای آنکه تو را بر آستان خوانده شود
هرکس که ز هر پناهگه رانده شود
ای پیر طریق خضر ای شاه شهید
مگذار صغیر خسته وامانده شود

هوش مصنوعی: در این شعر شاعر از شخصی نام می‌برد که به درگاه او دعوت می‌شود و از او می‌خواهد که به یاری کسانی بشتابد که در زندگی دچار مشکلات و ناکامی شده‌اند. شاعر به ویژگی‌های مقام و شخصیت این فرد نیز اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که به نیازمندان و کسانی که در سختی هستند، کمک کند تا دلسرد و ناامید نشوند.

شمارهٔ ۴۶

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: ای کسی که هر کسی که از هر پناهگاهی رانده شده، تو را به آستان خود می‌خواند.

ای آنکه تو را بر آستان خوانده شود

هرکس که ز هر پناهگه رانده شود

هوش مصنوعی: ای استاد راه، ای خضر (که نماد دانش و هدایت است)، ای شاه شهید، نگذار که کودک (صغیر) خسته و سرگشته باقی بماند.

ای پیر طریق خضر ای شاه شهید

مگذار صغیر خسته وامانده شود

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده