هوش مصنوعی: ای زاهد، کمتر به من نصیحت کن؛ چون من دیوانه‌ام و افسون‌ها و حرف‌های تو به من تأثیری نخواهد گذاشت. پس لطفاً این داستان‌ها را بس کن.

هوش مصنوعی: مدتی است که از محبت و عشق بی‌بهره‌ام و افسوس که هیچ امتیازی برایم باقی نمانده است، حتی عقل‌مندان و دیوانگان نیز در این موضوع یکسان‌اند.

هوش مصنوعی: از جدایی نباید تعجب کرد که من هم مانند نی نوا دارم. هر گاه در ناله‌ام فریاد می‌شود، صدای عشق را در خود احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: خود را با انسان‌های با دل آشنا کن، زیرا در عمق وجود تنها دل است که مانند صدف، آن گوهر ارزشمند را در خود دارد.

هوش مصنوعی: پروانه برای رسیدن به شمع، از خود و جانش می‌گذرد. تو هم اگر می‌خواهی به محبوب خود نزدیک شوی، باید از جان خود بگذری.

هوش مصنوعی: اگر تمام وجودت از آتش حسرت بسوزد مانند شمع، می‌دانی که در سوختن چه لذتی برای پروانه وجود دارد.

هوش مصنوعی: هرگاه محبوب من خود را آرایش کند و به خود بپردازد، من او را می‌بوسم و بو می‌کنم، گاهی او را در آینه می‌بینم و گاهی هم به شانه‌اش نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به آن ابروی خوش فرم و زیبا افتخار می‌کنم که تمامی مکان‌های مذهبی و مقدس را از یادم برده است.

هوش مصنوعی: دستت را با طلا بپوشان و از دنیای خودت استفاده کن؛ ثروت و قدرتت را بگستر و هر دو خودی و غیرخودی را به طریقه‌ی دلخواهت تحت تاثیر قرار بده.

هوش مصنوعی: این آهنگ، صدای عشق به حیدر را از کوچکترها می‌شنود، حتی اگر هزار بار در آرزوی گل باشند، آن نالهٔ شاداب و خوش را از دل برمی‌آورند.

هوش مصنوعی: دل مانند یک پیمانه است و عشق علی به دور از آن است تا زمانی که من از این عشق سرشار شده‌ام.