بسم الله الرحمن الرحیم

یَسْئَلُونَکَ عَنِ اَلْأَنْفٰالِ قُلِ اَلْأَنْفٰالُ لِلّٰهِ وَ اَلرَّسُولِ فَاتَّقُوا اَللّٰهَ وَ أَصْلِحُوا ذٰاتَ بَیْنِکُمْ وَ أَطِیعُوا اَللّٰهَ وَ رَسُولَهُ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ (۱) إِنَّمَا اَلْمُؤْمِنُونَ اَلَّذِینَ إِذٰا ذُکِرَ اَللّٰهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذٰا تُلِیَتْ عَلَیْهِمْ آیٰاتُهُ زٰادَتْهُمْ إِیمٰاناً وَ عَلیٰ رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ (۲) اَلَّذِینَ یُقِیمُونَ اَلصَّلاٰةَ وَ مِمّٰا رَزَقْنٰاهُمْ یُنْفِقُونَ (۳) أُولٰئِکَ هُمُ اَلْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجٰاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَرِیمٌ (۴) کَمٰا أَخْرَجَکَ رَبُّکَ مِنْ بَیْتِکَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّ فَرِیقاً مِنَ اَلْمُؤْمِنِینَ لَکٰارِهُونَ (۵) یُجٰادِلُونَکَ فِی اَلْحَقِّ بَعْدَ مٰا تَبَیَّنَ کَأَنَّمٰا یُسٰاقُونَ إِلَی اَلْمَوْتِ وَ هُمْ یَنْظُرُونَ (۶) وَ إِذْ یَعِدُکُمُ اَللّٰهُ إِحْدَی اَلطّٰائِفَتَیْنِ أَنَّهٰا لَکُمْ وَ تَوَدُّونَ أَنَّ غَیْرَ ذٰاتِ اَلشَّوْکَةِ تَکُونُ لَکُمْ وَ یُرِیدُ اَللّٰهُ أَنْ یُحِقَّ اَلْحَقَّ بِکَلِمٰاتِهِ وَ یَقْطَعَ دٰابِرَ اَلْکٰافِرِینَ (۷) لِیُحِقَّ اَلْحَقَّ وَ یُبْطِلَ اَلْبٰاطِلَ وَ لَوْ کَرِهَ اَلْمُجْرِمُونَ (۸) إِذْ تَسْتَغِیثُونَ رَبَّکُمْ فَاسْتَجٰابَ لَکُمْ أَنِّی مُمِدُّکُمْ بِأَلْفٍ مِنَ اَلْمَلاٰئِکَةِ مُرْدِفِینَ (۹) وَ مٰا جَعَلَهُ اَللّٰهُ إِلاّٰ بُشْریٰ وَ لِتَطْمَئِنَّ بِهِ قُلُوبُکُمْ وَ مَا اَلنَّصْرُ إِلاّٰ مِنْ عِنْدِ اَللّٰهِ إِنَّ اَللّٰهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ (۱۰)

بنام خدای بخشندۀ مهربان

می‌پرسند تو را از غنایم دار الحرب بگو انفال مر خدا راست و رسول را پس بپرهیزید خدا را و اصلحوا میانتان را و اطاعت کنید خدا و رسولش را اگر هستید گروندگان (۱) جز این نیست گروندگان آنانند که چون یاد کرده شود خدا بترسد دلهای ایشان و چون خوانده شود بر ایشان آیتهای او بیفزاید ایشان را در ایمان و بر پروردگارشان توکل می‌کنند (۲) آنان که برپا می‌دارند نماز را و از آنچه روزی دادیم ایشان را انفاق می‌کنند (۳) آن گروه ایشانند گروندگان براستی مر ایشان‌راست مرتبه‌ها نزد پروردگارشان و آمرزش و روزی خوب (۴) هم چنان که بیرون آورد تو را پروردگارت از خانه‌ات براستی و بدرستی که پارۀ از گروندگان هر آینه کراهت‌دارندگانند (۵) مجادله می‌کنند تو را در حق پس از آنکه ظاهر شده بود گویا رانده می‌شوند بسوی مرگ و ایشان می‌بینند (۶) و هنگامی که وعده می‌داد شما را خدا بیکی از دو طایفه که آنها مر شما راست و دوست می‌داشتید که غیر صاحب شوکت بوده باشد مر شما را و می‌خواست خدا که ثابت گرداند حق را بسخنانش و ببرّد دنبالۀ کافران را (۷) تا ثابت گرداند حق را و ناچیز گرداند باطل را و اگر چه کاره بودند گناهکاران (۸) هنگامی که استغاثه می‌نمودند پروردگارتان را پس اجابت کرد مر شما را بدرستی که من مدد کننده‌ام شما را بهزار از ملائکه از پی در آیندگان (۹) و نگردانید آن را خدا مگر مژده و برای آنکه بیارامد بآن دلهای شما و نیست یاری مگر از نزد خدا بدرستی که خدا غالب درست کردار است (۱۰)