بسم االله الرحمن الرحیم

حم (۱) تَنْزِیلُ اَلْکِتٰابِ مِنَ اَللّٰهِ اَلْعَزِیزِ اَلْحَکِیمِ (۲) مٰا خَلَقْنَا اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضَ وَ مٰا بَیْنَهُمٰا إِلاّٰ بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُسَمًّی وَ اَلَّذِینَ کَفَرُوا عَمّٰا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ (۳) قُلْ أَ رَأَیْتُمْ مٰا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اَللّٰهِ أَرُونِی مٰا ذٰا خَلَقُوا مِنَ اَلْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْکٌ فِی اَلسَّمٰاوٰاتِ اِئْتُونِی بِکِتٰابٍ مِنْ قَبْلِ هٰذٰا أَوْ أَثٰارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إِنْ کُنْتُمْ صٰادِقِینَ (۴) وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ یَدْعُوا مِنْ دُونِ اَللّٰهِ مَنْ لاٰ یَسْتَجِیبُ لَهُ‌ إِلیٰ یَوْمِ اَلْقِیٰامَةِ وَ هُمْ عَنْ دُعٰائِهِمْ غٰافِلُونَ (۵) وَ إِذٰا حُشِرَ اَلنّٰاسُ کٰانُوا لَهُمْ أَعْدٰاءً وَ کٰانُوا بِعِبٰادَتِهِمْ کٰافِرِینَ (۶) وَ إِذٰا تُتْلیٰ عَلَیْهِمْ آیٰاتُنٰا بَیِّنٰاتٍ قٰالَ اَلَّذِینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمّٰا جٰاءَهُمْ هٰذٰا سِحْرٌ مُبِینٌ (۷) أَمْ یَقُولُونَ اِفْتَرٰاهُ قُلْ إِنِ اِفْتَرَیْتُهُ فَلاٰ تَمْلِکُونَ لِی مِنَ اَللّٰهِ شَیْئاً هُوَ أَعْلَمُ بِمٰا تُفِیضُونَ فِیهِ کَفیٰ بِهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ هُوَ اَلْغَفُورُ اَلرَّحِیمُ (۸)

بنام خداوند بخشایندۀ مهربان

حم (۱) فرو فرستادن کتابست از خدای عزیز درست کار (۲) نیافریدیم آسمانها و زمین را و آنچه میان آن دوتاست مگر بحق و مدتی نام برده شده و آنان که کافر شدند از آنچه بیم کرده شدند اعراض‌کنندگان (۳) بگو خبر دهید از آنچه می‌خوانید از جز خدا بنمائید مرا که چه چیز آفریدند از زمین یا مر ایشان‌راست شرکتی در آسمانها بیارید مرا کتابی پیش از این یا بازمانده از دانش اگر هستید راستگویان (۴) و کیست گمراه‌تر از آنکه می‌خواند از جز خدا آن را که اجابت نمی‌کند مر او را تا روز قیامت و آنها از خواندن ایشان بیخبرانند (۵) و چون حشر کرده شدند مردمان باشند مر ایشان را دشمنان و باشند بپرستش ایشان انکارکنندگان (۶) و چون خوانده شود بر ایشان آیتهای ما که روشن است گویند آنان که کافر شدند مر حق را چون آمد ایشان را این سحریست آشکار (۷) بلکه می‌گویند بدروغ بست آن را بگو اگر دروغ بستم آن را پس مالک نمی‌باشند مر از خدا چیزی او داناتر است بآنچه سخن می‌کنید در آن کافی باشد او گواه میانه من و میانه شما و اوست آمرزنده مهربان (۸)