بسم االله الرحمن الرحیم

حم (۱) وَ اَلْکِتٰابِ اَلْمُبِینِ (۲) إِنّٰا جَعَلْنٰاهُ قُرْآناً عَرَبِیًّا لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ (۳) وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ اَلْکِتٰابِ لَدَیْنٰا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ (۴) أَ فَنَضْرِبُ عَنْکُمُ اَلذِّکْرَ صَفْحاً أَنْ کُنْتُمْ قَوْماً مُسْرِفِینَ (۵) وَ کَمْ أَرْسَلْنٰا مِنْ نَبِیٍّ فِی اَلْأَوَّلِینَ (۶) وَ مٰا یَأْتِیهِمْ مِنْ نَبِیٍّ إِلاّٰ کٰانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (۷) فَأَهْلَکْنٰا أَشَدَّ مِنْهُمْ بَطْشاً وَ مَضیٰ مَثَلُ اَلْأَوَّلِینَ (۸)

بنام خداوند بخشاینده مهربان

حم (۱) قسم بحق کتاب روشن (۲) بدرستی که ما گردانیدیم آن را قرآنی عربی باشد که شما دریابید بعقل (۳) و بدرستی که آن در اصل کتاب نزد ما هر آینه بلند مرتبه با حکم است (۴) آیا پس حم (۱) بگردانیم از شما ذکر را باعراض از بهر آنکه هستید گروهی اسراف‌کاران (۵) و بسیار فرستادیم از پیغمبری در پیشینیان (۶) و نمی‌آمد ایشان را هیچ پیغمبری مگر که بودند بآن استهزا می‌کردند (۷) پس هلاک کردیم سخت‌تر از ایشان را در قوت و گذشت داستان پیشینیان (۸)