أَمْ یَقُولُونَ اِفْتَریٰ عَلَی اَللّٰهِ کَذِباً فَإِنْ یَشَإِ اَللّٰهُ یَخْتِمْ عَلیٰ قَلْبِکَ وَ یَمْحُ اَللّٰهُ اَلْبٰاطِلَ وَ یُحِقُّ اَلْحَقَّ بِکَلِمٰاتِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذٰاتِ اَلصُّدُورِ (۲۴) وَ هُوَ اَلَّذِی یَقْبَلُ اَلتَّوْبَةَ عَنْ عِبٰادِهِ وَ یَعْفُوا عَنِ اَلسَّیِّئٰاتِ وَ یَعْلَمُ مٰا تَفْعَلُونَ (۲۵) وَ یَسْتَجِیبُ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ وَ یَزِیدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَ اَلْکٰافِرُونَ‌ لَهُمْ عَذٰابٌ شَدِیدٌ (۲۶) وَ لَوْ بَسَطَ اَللّٰهُ اَلرِّزْقَ لِعِبٰادِهِ لَبَغَوْا فِی اَلْأَرْضِ وَ لٰکِنْ یُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مٰا یَشٰاءُ إِنَّهُ بِعِبٰادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ (۲۷) وَ هُوَ اَلَّذِی یُنَزِّلُ اَلْغَیْثَ مِنْ بَعْدِ مٰا قَنَطُوا وَ یَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَ هُوَ اَلْوَلِیُّ اَلْحَمِیدُ (۲۸) وَ مِنْ آیٰاتِهِ خَلْقُ اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ مٰا بَثَّ فِیهِمٰا مِنْ دٰابَّةٍ وَ هُوَ عَلیٰ جَمْعِهِمْ إِذٰا یَشٰاءُ قَدِیرٌ (۲۹) وَ مٰا أَصٰابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِمٰا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَ یَعْفُوا عَنْ کَثِیرٍ (۳۰) وَ مٰا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ فِی اَلْأَرْضِ وَ مٰا لَکُمْ مِنْ دُونِ اَللّٰهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لاٰ نَصِیرٍ (۳۱)

یا می‌گویند بست بر خدا دروغ را پس اگر خواهد خدا مهر نهد بر دلت و محو می‌کند خدا باطل را و ثابت می‌گرداند حق را بکلماتش بدرستی که او داناست به حقیقت سینه‌ها (۲۴) و اوست که قبول می‌کند توبه را از بندگانش و در می‌گذرد از بدیها و می‌داند آنچه می‌کنید (۲۵) و اجابت می‌نماید آن را که گرویدند و کردند کارهای شایسته و زیاد می‌دهد ایشان را از فضلش و کافران مر ایشان‌راست عذابی سخت (۲۶) و اگر فراخ کرده بود خدا روزی را برای بندگانش هر آینه ستم کردند در زمین و لیکن فرو می‌فرستد باندازه آنچه خواهد بدرستی که او ببندگانش آگاه بیناست (۲۷) و اوست که فرو می‌فرستد باران را بعد از آنکه نومید شدند و منتشر می‌گرداند رحمتش را و اوست خداوند ستوده (۲۸) و از آیتهای اوست آفریدن آسمانها و زمین و آنچه پراکنده کرد در آن دو از جنبنده و او بر جمع کردنشان چون خواهد تواناست (۲۹) و آنچه برسد شما را از حادثه پس بآنست که کسب کرد دستهای شما و در می‌گذرد از بسیار (۳۰) و نیستید شما عاجزکنندگان در زمین و نیست مر شما را از غیر خدا هیچ دوستی و نه یاری‌کننده (۳۱)