مَنْ کٰانَ یُرِیدُ حَرْثَ اَلْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ وَ مَنْ کٰانَ یُرِیدُ حَرْثَ اَلدُّنْیٰا نُؤْتِهِ مِنْهٰا وَ مٰا لَهُ فِی اَلْآخِرَةِ مِنْ نَصِیبٍ (۲۰) أَمْ لَهُمْ شُرَکٰاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ اَلدِّینِ مٰا لَمْ یَأْذَنْ بِهِ اَللّٰهُ وَ لَوْ لاٰ کَلِمَةُ اَلْفَصْلِ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَ إِنَّ اَلظّٰالِمِینَ لَهُمْ عَذٰابٌ أَلِیمٌ (۲۱) تَرَی اَلظّٰالِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمّٰا کَسَبُوا وَ هُوَ وٰاقِعٌ بِهِمْ وَ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ فِی رَوْضٰاتِ اَلْجَنّٰاتِ لَهُمْ مٰا یَشٰاؤُنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذٰلِکَ هُوَ اَلْفَضْلُ اَلْکَبِیرُ (۲۲) ذٰلِکَ اَلَّذِی یُبَشِّرُ اَللّٰهُ عِبٰادَهُ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ قُلْ لاٰ أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ اَلْمَوَدَّةَ فِی اَلْقُرْبیٰ وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِیهٰا حُسْناً إِنَّ اَللّٰهَ غَفُورٌ شَکُورٌ (۲۳)

کسی که اراده می‌کند زراعت آخرت را می‌افزائیم او را در زراعتش و کسی که اراده می‌کند زراعت دنیا را می‌دهیمش از آن و نیست مر او را در آخرت هیچ بهره (۲۰) بلکه مر ایشان‌راست شریکان آئین نهادند برای ایشان از دین آنچه را دستوری نداد بآن خدا و اگر نبود کلمه فصل یعنی تقدیر تأخیر هر آینه حکم کرده شده بود میانشان و بدرستی که ستمکاران مر ایشان‌راست عذابی دردناک (۲۱) بینی ستمکاران را ترسندگان از آنچه کسب کردند و آن واقعست بر ایشان و آنان که گرویدند و کردند کارهای شایسته باشند در چمنهای (باغات) بهشتها مر ایشان‌راست آنچه خواهند نزد پروردگارشان آنست آن تفضلی بزرگ (۲۲) اینست آنچه مژده می‌دهد خدا بندگانش را آنان که ایمان آوردند و کردند کارهای شایسته بگو نمی‌خواهم از شما بر آن مزدی مگر دوستی در قرابت و کسی که کسب کند خوبی را می‌افزائیم مر او را در آن خوبی بدرستی که خدا آمرزنده شکرپذیر است (۲۳)