وَ هَلْ أَتٰاکَ نَبَأُ اَلْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا اَلْمِحْرٰابَ (۲۱) إِذْ دَخَلُوا عَلیٰ دٰاوُدَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قٰالُوا لاٰ تَخَفْ خَصْمٰانِ بَغیٰ بَعْضُنٰا عَلیٰ بَعْضٍ فَاحْکُمْ بَیْنَنٰا بِالْحَقِّ وَ لاٰ تُشْطِطْ وَ اِهْدِنٰا إِلیٰ سَوٰاءِ اَلصِّرٰاطِ (۲۲) إِنَّ هٰذٰا أَخِی لَهُ تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ نَعْجَةً وَ لِیَ نَعْجَةٌ وٰاحِدَةٌ فَقٰالَ أَکْفِلْنِیهٰا وَ عَزَّنِی فِی اَلْخِطٰابِ (۲۳) قٰالَ لَقَدْ ظَلَمَکَ بِسُؤٰالِ نَعْجَتِکَ إِلیٰ نِعٰاجِهِ وَ إِنَّ کَثِیراً مِنَ اَلْخُلَطٰاءِ لَیَبْغِی بَعْضُهُمْ عَلیٰ بَعْضٍ إِلاَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ وَ قَلِیلٌ مٰا هُمْ وَ ظَنَّ دٰاوُدُ أَنَّمٰا فَتَنّٰاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ رٰاکِعاً وَ أَنٰابَ (۲۴) فَغَفَرْنٰا لَهُ ذٰلِکَ وَ إِنَّ لَهُ عِنْدَنٰا لَزُلْفیٰ وَ حُسْنَ مَآبٍ (۲۵)

و آیا آمد ترا خبر منازعان هنگامی که بالا رفتند بدیوار عبادت خانه (۲۱) وقتی که داخل شدند بر داود پس ترسید از ایشان گفتند مترس که دو فرقه منازعیم که ستم کرده بعضیمان بر بعضی پس حکم کن چنان ما بحق و جور مکن و هدایت کن ما را میان راه (۲۲) بدرستی که این برادر من مر او راست نود و نه میش و مراست میش واحد پس گفت واگذار بمن آن را و مغلوب کرد مرا در آن مطالب (۲۳) گفت بتحقیق ستم کرده بتو بخواستن میش او بسوی میشهای خود و بدرستی که بسیاری از با هم آمیختگان هر آینه ستم می‌کنند بعضیشان بر بعضی مگر آنان که گرویدند و کردند کارهای شایسته و اندکی‌اند ایشان و گمان برد داود که ما آزمودیم او را پس آمرزش خواست از پروردگارش و برو درافتاد رکوع‌کنان و بازگشت نمود (۲۴) پس آمرزیدیم او را و بدرستی که مر او راست نزد ما هر آینه قرب و خوبی بازگشت (۲۵)

« قضاوت حضرت داوود(ع) و استعاذه به سوی حق »