إِذْ قٰالَتِ اَلْمَلاٰئِکَةُ یٰا مَرْیَمُ إِنَّ اَللّٰهَ یُبَشِّرُکِ بِکَلِمَةٍ مِنْهُ اِسْمُهُ اَلْمَسِیحُ عِیسَی اِبْنُ مَرْیَمَ وَجِیهاً فِی اَلدُّنْیٰا وَ اَلْآخِرَةِ وَ مِنَ اَلْمُقَرَّبِینَ (۴۵) وَ یُکَلِّمُ اَلنّٰاسَ فِی اَلْمَهْدِ وَ کَهْلاً وَ مِنَ اَلصّٰالِحِینَ (۴۶) قٰالَتْ رَبِّ أَنّٰی یَکُونُ لِی وَلَدٌ وَ لَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ قٰالَ کَذٰلِکِ اَللّٰهُ یَخْلُقُ مٰا یَشٰاءُ إِذٰا قَضیٰ أَمْراً فَإِنَّمٰا یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ (۴۷)

هنگامی که گفتند فرشتگان ای مریم بدرستی که خدا بشارت می‌دهد ترا بکلمۀ از او که اسم اوست مسیح عیسی پسر مریم صاحب جاه در دنیا و آخرت و از نزدیک‌کردگان (۴۵) و سخن می‌کند با مردمان در گهواره و دو مولی و باشد از شایستگان (۴۶) گفت ای پروردگار من از کجا باشد مرا فرزندی و مس نکرده مرا انسانی گفت همچنین خدا می‌آفریند آنچه خواهد چون قرار می‌دهد امری را پس جز این نیست که می‌گوید مر او را بشو پس می‌شود (۴۷)