وَ مٰا کُنْتَ تَتْلُوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ کِتٰابٍ وَ لاٰ تَخُطُّهُ بِیَمِینِکَ إِذاً لاَرْتٰابَ اَلْمُبْطِلُونَ (۴۸) بَلْ هُوَ آیٰاتٌ بَیِّنٰاتٌ فِی صُدُورِ اَلَّذِینَ أُوتُوا اَلْعِلْمَ وَ مٰا یَجْحَدُ بِآیٰاتِنٰا إِلاَّ اَلظّٰالِمُونَ (۴۹) وَ قٰالُوا لَوْ لاٰ أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیٰاتٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّمَا اَلْآیٰاتُ عِنْدَ اَللّٰهِ وَ إِنَّمٰا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ (۵۰) أَ وَ لَمْ یَکْفِهِمْ أَنّٰا أَنْزَلْنٰا عَلَیْکَ اَلْکِتٰابَ یُتْلیٰ عَلَیْهِمْ إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَرَحْمَةً وَ ذِکْریٰ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ (۵۱)

و نبودی که می‌خوانده باشی پیش از آن هیچ کتابی و نمی‌نوشته باشی آن را بدست راستت که آن هنگام هر آینه شک کنند باطل‌کیشان (۴۸) بلکه آن آیتهائیست ظاهر در سینه‌های آنان که داده شدند علم را و انکار نمی‌ورزند بآیتهای ما مگر ستمکاران (۴۹) و گفتند چرا فرو فرستاده نشد بر او آیتها از پروردگارش بگو جز این نیست که آن آیتها نزد خداست و نیستم من مگر بیم‌کننده آشکار (۵۰) آیا کافی نبود ایشان را که فرو فرستادیم بر تو آن کتاب را که خوانده می‌شود بر ایشان بدرستی که در آن هر آینه رحمتی و پندیست برای گروهی که می‌گروند (۵۱)