وَ مٰا أَرْسَلْنٰاکَ إِلاّٰ رَحْمَةً لِلْعٰالَمِینَ (۱۰۷) قُلْ إِنَّمٰا یُوحیٰ إِلَیَّ أَنَّمٰا إِلٰهُکُمْ إِلٰهٌ وٰاحِدٌ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (۱۰۸) فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُکُمْ عَلیٰ سَوٰاءٍ وَ إِنْ أَدْرِی أَ قَرِیبٌ أَمْ بَعِیدٌ مٰا تُوعَدُونَ (۱۰۹) إِنَّهُ یَعْلَمُ اَلْجَهْرَ مِنَ اَلْقَوْلِ وَ یَعْلَمُ مٰا تَکْتُمُونَ (۱۱۰) وَ إِنْ أَدْرِی لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَکُمْ وَ مَتٰاعٌ إِلیٰ حِینٍ (۱۱۱) قٰالَ رَبِّ اُحْکُمْ بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا اَلرَّحْمٰنُ اَلْمُسْتَعٰانُ عَلیٰ مٰا تَصِفُونَ (۱۱۲)

و نفرستاد ترا مگر رحمتی مر عالمیان را (۱۰۷) بگو جز این نیست که وحی کرده می‌شود بمن که نیست اله شما مگر اله واحد پس آیا هستید مسلمانان (۱۰۸) پس اگر روی گردانند پس بگو آگاه کردیم شما را بر یکسانی و نمی‌دانم که آیا نزدیک و یا دور است آنچه وعده داده می‌شود (۱۰۹) بدرستی که او می‌داند آشکار از گفتار را و می‌داند آنچه پنهان می‌دارید (۱۱۰) و نمی‌دانم شاید که آن فتنه باشد مر شما را و کام یافتن تا وقتی (۱۱۱) گفت پروردگار من حکم کن بحق و پروردگار ما بخشاینده است که یاری خواسته شده بر آنچه وصف می‌کنید (۱۱۲)