هوش مصنوعی: اگر از عشق سخن بگویم، نمی‌دانم آیا دیوانه می‌شوم یا نه، و حتی نمی‌دانم خودم چگونه دیوانه می‌شوم.

هوش مصنوعی: به خاطر این همه که سخن گفته‌ام، دل من پر از احساسات شده و این هیجان، عقل و هوش مرا تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: عشق وارد شد و باعث شد عقل و روح انسان به وضوح و رسوایی برسند. در این حالت، هم آدم‌های عاقل و هم دیوانه‌ها به یک نقطه مشترک رسیدند.

هوش مصنوعی: هیچ فرشته‌ای و هیچ انسانی چیزی از خود به جا نگذاشت و هیچ نشانی از نام‌ها و علم‌ها باقی نماند.

هوش مصنوعی: ای محبوب، لحظه‌ای زلفت را به من گره بزن تا بتوانی کمی این دیوانه را آرام کنی.

هوش مصنوعی: زلف و زنجیر، مجنون و آدم، عقل و ذوالنون، همه در اینجا بی‌اهمیت هستند. در واقع، این عبارت به ما می‌گوید که این ویژگی‌ها و تمایلات انسانی هیچ ارزشی در برابر عشق و احساسات عمیق ندارند.

هوش مصنوعی: من از خودم جدا شدم، زیرا فرمان تو چنین است. تو در جایی که هستی، ثابت بمان زیرا وجود تو به خاطر من است.

هوش مصنوعی: من می‌گویم که تو هیچ قیدی نداری، اما او می‌خندد و می‌گوید این تنها یک حقه است.

هوش مصنوعی: من به سوی کسی می‌روم که لبخندش را بر من افکنده و هر بار که او می‌خندد، بیشتر و بیشتر جاذبه‌اش مرا می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر محبوبم صحبت‌های من را نمی‌شنود، چه فایده دارد وقتی که او با بافتن گیسوانش، مرا در بند و زنجیر می‌کشد؟

هوش مصنوعی: چند بار کمند کینه‌ام تاب می‌آورد تا دیوانگی و جنونم را تغییر دهد؟

هوش مصنوعی: هر چه از زیبایی‌های او به دست بیاورم، او می‌گوید که بیشتر بگیر؛ و هر چه به سمت او بروم و عاشق‌تر شوم، او به من می‌گوید که حتی برای او جانم را فدای او کنم.

هوش مصنوعی: اگر آتش عشق تو مرا بسوزاند، نمی‌دانم نتیجه‌اش چه خواهد بود.

هوش مصنوعی: عشق دوباره به من می‌گوید که این شهرت نامناسب است، اما من می‌خواهم عقل خود را تنظیم کنم و از این ناپختگی خودداری کنم.

هوش مصنوعی: اگر بگریم، می‌گوید که این فقط یک داستان است و اگر بخندم، می‌گوید که این فرد دیوانه است.

هوش مصنوعی: اگر بی‌پروا شوم، باید مراقب باشم و اگر هم به تقوا روی آورم، باید چشمم به آن باشد.

هوش مصنوعی: صدا و ناله‌ی من به گوش او می‌رسد، اگرچه خود را به جایی برسانم، او با دلسوزی به استقبال من می‌آید و باز می‌کند آغوشش را.

هوش مصنوعی: زیرا قهر او در هستی باقی نمی‌ماند، نه من در اینجا باقی ماندم، بگو او بماند برای او.

هوش مصنوعی: برای آدم خال را ایجاد کرد تا او را از بهشت و خانه‌اش بیرون کند.

هوش مصنوعی: من دیگر دور خود نمی‌گردم و تصمیم گرفته‌ام که قدمی محکم و جدی بردارم و از نادانی و خامی دور شوم.

هوش مصنوعی: وقتی کسی مانند او در می‌زند، مرز بین پختگی و ناپختگی ما چه فرقی می‌کند؟

هوش مصنوعی: دلی عاشق دارم که در غم او روزها و شب‌ها در آتش می‌سوزد، و من از آن دل نادان‌تر هستم.

هوش مصنوعی: آن که به وصال محبوب می‌رسد، با تمام وجودش زیبا و بی‌آلایش می‌شود و از لکه‌های ناپاکی فاصله می‌گیرد.

هوش مصنوعی: او از هرگونه آلودگی دور است و دلش از شادی و غم خالی است.

هوش مصنوعی: به خاطر خودم از خودم رهایی یافتم و برای رسیدن به او تمام وجودم را گذاشتم، تا اینکه در نهایت از همه جهات به او پیوستم.

هوش مصنوعی: وقتی که به سوی او راهی وجود ندارد، دیگر انتخابی جز مرگ و فقر نیست.

هوش مصنوعی: وقتی که او ناراحت می‌شود، ما باید از شدت این احساس کم کنیم و در این حالت به خودمان بیاییم و انسانی‌تر رفتار کنیم.

هوش مصنوعی: وقتی فرشتگان از افزایش علم و دانش خود سخن گفتند، به توانایی درک انسان‌ها طعنه زدند و به آن‌ها خرده گرفتند.

هوش مصنوعی: خاکی که به نظر بی‌ارزش و پست می‌رسد، به خاطر سخاوت و generosity افراد بزرگی که در آن هستند، مقام والایی پیدا کرده و مورد احترام همه موجودات آسمانی قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: برای نشان دادن تواضع و فروتنی، باید علم خود را کمتر از آنچه هست نشان دهند، مانند سجده کردن آدم.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای دوباره بر آدم برتری یافت، زیرا او به مقام سلطنت رسید و زندگی درویشی را پذیرفت.

هوش مصنوعی: به خاطر دو صد خاری که به او وارد شده، از بهشتش رانده شده و تا به امروز در حسرت و اندوه باقی مانده است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به این فکر نیفتد که من به خاطر حسن نیتی که دارم از فرشتگان بالاتر هستم، او یار من است.

هوش مصنوعی: او هیچ یار و یاوری ندارد و تنها به کار خود مشغول است. آنگاه که کسی را می‌بیند که در وضعیت بدی قرار دارد، هم‌نشینی و یاری او برایش می‌سازد.

هوش مصنوعی: از کسی که علم و آگاهی دارد بیاموز و اگر نعمت وجود انسانی را درک کنی، باید برای انسانیت و ویژگی‌های انسانی احترام بگذاری و سجده کنی.

هوش مصنوعی: از آدم بپرس و به ظلم خود اعتراف کن، سپس از وجود و وجودیت خود عذرخواهی کن.

هوش مصنوعی: برای پاکسازی خود و بهبود وضعیت، باید به موضوعات اصلی بپردازم و نظراتم را بیان کنم.

هوش مصنوعی: این پاراگراف به بررسی ارتباط بین روح و جسم انسان می‌پردازد. روح به عنوان عامل زندگی و هوشیاری انسان شناخته می‌شود، در حالی که قالب انسانی یا جسم، وسیله‌ای است که روح در آن قرار می‌گیرد و از طریق آن با دنیای مادی ارتباط برقرار می‌کند. این ارتباط نشان‌دهنده‌ی تعاملات پیچیده بین ابعاد معنوی و مادی وجود انسان است.

هوش مصنوعی: روح روشن و پاک علی در وطن، برای اینکه به بدن پیوسته شود، از جانب حق به آن تعلق می‌گیرد.

هوش مصنوعی: برای درک بهتر این عبارت، می‌توان گفت که باید به گونه‌ای او را بشناسیم که هم جنبه‌های مادی و هم جنبه‌های معنوی یا روحی او را در نظر بگیریم. یعنی برای شناخت یک فرد، نه تنها باید به جسم و ویژگی‌های ظاهری‌اش توجه کنیم، بلکه باید به جنبه‌های روانی و اخلاقی او نیز اهمیت بدهیم.

هوش مصنوعی: نفس، پیوندی میان عالم مادی و معنوی است و همانطور که برزخی وجود دارد، می‌تواند به منبع بدی‌ها و فسادها تبدیل شود. این وضعیتی مشابه دوزخ است.

هوش مصنوعی: این واضح بود که فرشتگان از آغاز آفرینش متوجه شدند که این موضوع خوب نیست.

هوش مصنوعی: یک گروه پنهان در شهر وجود دارد که برای کمک به او جمع شده‌اند، در حالی که او از این موضوع بی‌خبر است و با دزدان درگیر شده است.

هوش مصنوعی: وقتی او ریشش را تکان می‌دهد، در لحظه‌ای کوتاه این افراد ناتوان و ناچیز از غم و اندوه آزاد می‌شوند.

هوش مصنوعی: رازهای ما که شما نمی‌دانید، روشن شد. فرشتگان نیز چنین چیزی را هرگز ندیدند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که تسبیح (ستایش) مخلوقات الهی به خاطر نیایش و ستایش خداوند بزرگ، به مانند ستایش فرشتگان است. در واقع، این بیان نشان‌دهنده تقدس و شکرگزاری موجودات برای نعمت‌ها و کرامت‌های الهی است.

هوش مصنوعی: این عبارت به این معنی است که آن وجود از هر نوع شرک، ناتوانی، نقص، بدی و وابستگی آزاد است و از محدودیت‌ها و کاستی‌ها نیز دور است.

هوش مصنوعی: تنها افرادی که به مقام نزدیگی رسیده‌اند، می‌توانند از این معنی مقدس بهره‌مند شوند و دیگران نمی‌توانند به آن دست یابند.

هوش مصنوعی: این ارتباط ویژه به افراد خاصی تعلق دارد و در میان ملایک، این گروه از آن ویژگی برخوردارند.

هوش مصنوعی: قدس به این معنی است که ذات خداوند بدون هیچ قید و شرطی، مطلق و کامل است و صفات او تنها نشان‌دهنده ویژگی‌های خود او هستند در عین اینکه ذات او نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: تمامی موجودات واقعیت خود را با حقیقت خداوند می‌گیرند و در عین حال، همه آنها در وجود مطلق او وجود دارند.

هوش مصنوعی: این‌که ویژگی‌ها و اعمال من دارای خصوصیات مشخصی هستند، با پاکی و بی‌نقصی خود ذات من تناقضی ندارد.

هوش مصنوعی: وجود نازنین او این‌چنان است که همیشه در هستی باقی می‌ماند و نه محدود به شرایط خاصی است و نه از کمالات و بی‌نهایت دور.

هوش مصنوعی: پدیده‌ها و موجودات در نظر صوفی به هیچ وجه نمی‌توانند از حقیقتی که وجود دارد کم یا زیاد شوند. او بر این باور است که ذات حقیقی کاملاً پاک و خالص است و از این مواردی که در دنیای مادی می‌بینیم، به دور است.

هوش مصنوعی: در زندگی، مجاهد با تلاش و کوشش می‌تواند به درک عمیق‌تر و روشن‌تری از روح و مفهوم پاکی و خلوص برسد، و این درک برای او مانند یک پیروزی بزرگ و قابل مشاهده خواهد بود.