بسم االله الرحمن الرحیم

الر تِلْکَ آیٰاتُ اَلْکِتٰابِ وَ قُرْآنٍ مُبِینٍ (۱) رُبَمٰا یَوَدُّ اَلَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ کٰانُوا مُسْلِمِینَ (۲) ذَرْهُمْ یَأْکُلُوا وَ یَتَمَتَّعُوا وَ یُلْهِهِمُ اَلْأَمَلُ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ (۳) وَ مٰا أَهْلَکْنٰا مِنْ قَرْیَةٍ إِلاّٰ وَ لَهٰا کِتٰابٌ مَعْلُومٌ (۴) مٰا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهٰا وَ مٰا یَسْتَأْخِرُونَ (۵) وَ قٰالُوا یٰا أَیُّهَا اَلَّذِی نُزِّلَ عَلَیْهِ اَلذِّکْرُ إِنَّکَ لَمَجْنُونٌ (۶) لَوْ مٰا تَأْتِینٰا بِالْمَلاٰئِکَةِ إِنْ کُنْتَ مِنَ اَلصّٰادِقِینَ (۷) مٰا نُنَزِّلُ اَلْمَلاٰئِکَةَ إِلاّٰ بِالْحَقِّ وَ مٰا کٰانُوا إِذاً مُنْظَرِینَ (۸) إِنّٰا نَحْنُ نَزَّلْنَا اَلذِّکْرَ وَ إِنّٰا لَهُ لَحٰافِظُونَ (۹) وَ لَقَدْ أَرْسَلْنٰا مِنْ قَبْلِکَ فِی شِیَعِ اَلْأَوَّلِینَ (۱۰) وَ مٰا یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاّٰ کٰانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ (۱۱) کَذٰلِکَ نَسْلُکُهُ فِی قُلُوبِ اَلْمُجْرِمِینَ (۱۲) لاٰ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَ قَدْ خَلَتْ سُنَّةُ اَلْأَوَّلِینَ (۱۳) وَ لَوْ فَتَحْنٰا عَلَیْهِمْ بٰاباً مِنَ اَلسَّمٰاءِ فَظَلُّوا فِیهِ یَعْرُجُونَ (۱۴) لَقٰالُوا إِنَّمٰا سُکِّرَتْ أَبْصٰارُنٰا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ (۱۵)

بنام خدای بخشندۀ مهربان

الر ، این آیتهای کتاب و قرآنست روشن (۱) که آرزو کنند آنان که کافر شدند که کاش بودند مسلمانان (۲) واگذار ایشان را تا بخورند و کامرانی کنند و مشغول کند ایشان را آرزو و پس زود باشد که بدانید (۳) و هلاک نکردیم هیچ دهی را مگر آنکه بود مر او را نوشته معلوم (۴) بیش نیفتد هیچ امتی از اجلش و باز پس نمانند (۵) و گفتند ای آنکه فرو فرستاده شده بر او ذکر بدرستی که تو هر آینه دیوانۀ (۶) چرا نمی‌آری بما فرشتگان را اگر هستی از راستگویان (۷) فرو نمی‌فرستیم ملائکه را مگر بحق و نباشد آن‌گاه از مهلت‌دادگان (۸) بدرستی که ما فرو فرستادیم ذکر را و بدرستی که ما مر او را نگاهدارندگانیم (۹) و بدرستی که فرستادیم پیش از تو در گروه‌های پیشینیان (۱۰) و نمی‌آمد ایشان را هیچ رسولی مگر که بودند آن استهزا می‌کردند (۱۱) همچنین در میاریم آن را در دلهای گناهکاران (۱۲) ایمان نمی‌آورند بآن و بدرستی که گذشته است آئین پیشینیان (۱۳) و اگر می‌گشادیم بر ایشان دری از آسمان پس می‌بود در آن که همه روزه ببالا می‌رفته باشند (۱۴) هر آینه می‌گفتند جز این نیست بسته شده چشمهای ما بلکه مائیم گروه سحرکرده‌شدگان (۱۵)