صفی علیشاه » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>الله که کافی المهمات توئی</p></div>
<div class="m2"><p>الله که سامع المناجات توئی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حاجات مرا بر آر کاندر همه حال</p></div>
<div class="m2"><p>ذوالعفو و بر آرنده حاجات توئی</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲۷

الله که کافی المهمات تویی
الله که سامع المناجات تویی
حاجات مرا بر آر کاندر همه حال
ذوالعفو و بر آرنده حاجات تویی

هوش مصنوعی: این متن به ستایش خداوند اشاره دارد. شاعر به خداوند می‌گوید که تنها او کافی است و صدای دعا و نداهای بندگانش را می‌شنود. همچنین از خداوند درخواست می‌کند که در هر شرایطی نیازها و حاجاتش را برآورده کند، زیرا او بخشنده و قادر به اجابت دعاهاست.

شمارهٔ ۱۲۵

شمارهٔ ۱۲۶

هوش مصنوعی: ای خدا، تویی که برای حل مشکلات کافی هستی و تویی که دعای بندگانت را می‌شنوی.

الله که کافی المهمات توئی

الله که سامع المناجات توئی

هوش مصنوعی: ای خدا، تمام خواسته‌هایم را برآورده کن؛ زیرا در هر حال تو بخشنده و برآورنده نیازها هستی.

حاجات مرا بر آر کاندر همه حال

ذوالعفو و بر آرنده حاجات توئی

شمارهٔ ۱۲۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده