هوش مصنوعی: من دوباره از شهری که پر از زیبایی و روشنی است حرکت می‌کنم و از این به بعد قلبم در جستجوی آن خواهد بود و به خانه‌ای پس از خانه دیگر می‌روم.

هوش مصنوعی: امیدم این بود که فقط او را به عنوان یار خود ببینم، هرچند که می‌دانم او در محبتش ناز و بهانه‌های زیادی دارد.

هوش مصنوعی: می‌گفت زلف دیگری را رها نکنم، اما غافل شدم از وعده‌های زیبا که تنها داستان و افسانه هستند.

هوش مصنوعی: تمام روز من به شب تبدیل شده و سحری هم نیامده است. حالا که او مست و سرخوش است، چه می‌توانم بکنم؟ او در خواب است و نمی‌توانم به او دسترسی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: این عظمت و زیبایی ناشی از سرنوشت و فاصله است، نه از معشوق، که در تمام عالم با صفات منحصر به فرد خود حضور دارد.

هوش مصنوعی: هرچند که او به سمت گوشه‌نشینان برنمی‌گردد، ولی این نشانه بی‌وفایی او نیست؛ بلکه این موضوع به خاطر دوری از زمانه است.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و تاثیرگذاری ابروهای خمیده اشاره دارد که نمادی از جذابیت و دلربایی است. شاعر می‌گوید حتی اگر این ابروها به شکل کمان خمیده باشند، باز هم بر قضا و سرنوشت تأثیر می‌گذارند و دل درویش را هدف قرار می‌دهند. به طور کلی این بیت به ارتباط زیبایی و سرنوشت و تأثیر آن بر احساسات و زندگی انسان‌ها می‌پردازد.

هوش مصنوعی: بگذار که میان تو و من باز شود، زیرا اگر مویی از تو به میان بیفتد، تمام صفا و زیبایی را از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: با من از درد و رنج نگو، زیرا می‌دانی که نمی‌توانم این وضعیت را تحمل کنم، چون موهایت مانند گیسوانی است که نمی‌توانم به آن نگاه کنم.

هوش مصنوعی: تو مظهر آزادی هستی و من در مقابل تو ساکت هستم، اما این سکوت من نشان‌دهنده‌ی بی‌زبانی نیست، بلکه آتش عشق من در درونم شعله‌ور است.

هوش مصنوعی: ما سفر کردیم و به ساحلی رسیدیم که آنجا نه دریا وجود دارد و نه کرانه، بلکه همه چیز در عشق تو خلاصه می‌شود.

هوش مصنوعی: دل من چون ساز خرابی است که در حال تماشای زیبایی‌های جوانی خود، با لذت نواخته می‌شود. در واقع، وجود زیبایی‌های جدید باعث شوق و نشاط دل من شده است.