هوش مصنوعی: چرا گل در باغ باقی مانده است بعد از اینکه گل آرا (گل‌نشان) از میان رفته؟ چرا ماه بدون چهره‌ی معشوقش همچنان در آسمان می‌درخشد؟

هوش مصنوعی: سرو بلندی از جلوی چشمان من رفت و من همچنان در این رود هستم. باران هم دیگر بر این جویبار نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: خدایی که تجلی زیبایی و نیکی است، از جهان خالی نیست. زیبایی‌های این جهان در ادامه به خود او بازمی‌گردند، تا زمانی که جایی برای خود فراهم کند.

هوش مصنوعی: در بهار زندگی، مانند گلی که از باغچه می‌ریزد، خاطرم دیگر از زمستان و بهار شاداب نخواهد شد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای از شاخه‌ی زیبایی در دوران جوانی به پرواز درآمده و می‌گوید: ای کاش گلزار به ویرانی برود تا دیگر هزاران گل را نچینند و خراب نکنند.

هوش مصنوعی: اگر در بهار صدای غمگین پرنده‌ای را شنیدی، به یاد بیاور که من از این غم و اندوه سخن می‌گویم.

هوش مصنوعی: ای کسی که نصیحت می‌کنی، بگذار با این اشک‌های خونین خودم تنها باشم، چرا که حال و روز طوفانی‌ام را درک کرده‌ام، مگر اینکه دریا مرا رها کند.

هوش مصنوعی: هرگز به یادم نمی‌آید که در دنیای وسیع، چنین زیبایی‌ها و نعمت‌هایی را مثل حور و یار از جایی دیگر دیده باشم.

هوش مصنوعی: قصه‌هایی که از نیکان در دفترها باقی مانده، نشان‌دهنده خوبی‌هایشان است و این نشان می‌دهد که آنها حقیقتاً نیکو بوده‌اند.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر دودی که از آه من برخاسته، رنگ نیلی به خود گرفته است و به زمین می‌گوید که روح پرخروش من که مانند کوه است، در درونش کمین کرده است.

هوش مصنوعی: چونکه مانند پری از دید مردم پنهان شد، زین رو شوخی و زیبایی او دلربایی و مهربانی و بردباری را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: این دنیا مثل زالی است که فرهاد را می‌کشد و اگر مشکین حصاری دور قصر شیرین بگذارد، عجیب نیست.

هوش مصنوعی: در ذات او عقل، پاکی، محبت و ادب وجود داشت و جز خداوند هیچ‌کس نمی‌توانست او را در هیچ وصفی به عنوان معلم قرار دهد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که امروز برای من پر از مشکل و دردسر است. او جواب داد که اگر این وضعیت را بپذیری، جان من برای تو قربانی خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر بگویم یکی از صد ویژگی او چیست، چه کسی می‌تواند باور کند؟ زیرا هیچ‌یک از ویژگی‌هایش را نمی‌توان به درستی در نوشتار یا شمارش بیان کرد.

هوش مصنوعی: در چمن، بادهای ناامیدی از همه سو وزیدند و باعث شدند شادی‌ام از بین برود. تعجبی ندارد که دیگر از برگ و بار چیزی باقی نماند.

هوش مصنوعی: نقش وجود و هویت ما در دلمان جای گرفته و تأثیر عمیقی از خود بر جای گذاشته است. این نشانه از ما به خاطر دوستان و برای یادآوری به آنان باقی مانده است.

هوش مصنوعی: سال تاریخ و عاقبت آن می‌باشد، بدون هیچ افزونی و کاستی، که بهشتی زیبا از دنیای مادی به سوی ما می‌آید.