هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگرچه در جهان محدودیت‌ها و تنگناهایی وجود دارد، اما وجود بزرگ و بی‌نهایت خداوند فراتر از این محدودیت‌هاست و همواره ممکن است در دنیای خاصی وجود داشته باشد. در حقیقت، ذات الهی به هیچ‌گونه محدودیتی وابسته نیست و می‌تواند از هر منظری گسترش یابد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که آنچه که فرای عقل، درک و شهرت است، خود ناشی از یگانگی و حقیقت وجودی است. یعنی مفهوم و ماهیت آن به دلیل یگانگی خود، فراتر از تفکر و شهرت عادی است.

هوش مصنوعی: عقل و دانش نمی‌توانند به سوی غیر از او (خدا) گسترش و اطلاعاتی پیدا کنند.

هوش مصنوعی: در این اتحاد و یکپارچگی، تفکر و اندیشه‌ای که در کار است، حقیقتی عمیق و واقعی دارد و نمی‌توان آن را در محدودیت‌ها و فرضیات تنگ قرار داد.

هوش مصنوعی: کسی نمی‌تواند جز ذات او را بشناسد و از میان موجودات فقط او را درک کند.

هوش مصنوعی: دوم کسی است که گنجایش داشته باشد تا در تمام جنبه‌ها و مراحل وجودش، ظهور و حضور او را به خوبی نشان دهد.

هوش مصنوعی: وجود او از نام‌ها و صفاتش نمایان است و در نشانه‌های آشکارش هویدا می‌شود.